Impertinente vragen, ze bestaan. Neem de vraag hoe oud een popartiest mag worden, zoals onlangs gesteld op deze site door Chris Bernasco. Dat is een vraagstelling in de buitencategorie, qua impertinentie welteverstaan. Daar wees Bernasco zelf in zijn stuk ook op.
Lees meer...
Deze vraag kun je gerust impertinent noemen. Toch is hij logischer dan je op het eerste gezicht zou denken. Want de tegenstelling tussen ouderdom en de rock-’n-roll is door muzikanten zelf gepropageerd. ‘I hope I die before I get old’, zong Roger Daltrey van The Who anno 1965 (in My Generation). En Mick Jagger zei ooit in een interview: ‘Ik ben liever dood dan dat ik op mijn vijfenveertigste nog Satisfaction zing.’
Lees meer...
Er zijn instrumenten in de popmuziek die nooit de erkenning krijgen die ze verdienen. De triangel. De koebel. En ook de tamboerijn: een muziekinstrument dat waarschijnlijk vooral wordt geassocieerd met saaie muzieklessen op de basisschool en vage gospelkoortjes op straat. Ten onrechte. De tamboerijn is een onmisbaar radertje in de machinerie van de popmuziek dat tegelijkertijd nauwelijks opvalt. Hoe kan dat?
Lees meer...
In 2012 deed Paul McCartney iets onverwachts, iets dat ik aanvankelijk niet goed kon plaatsen: hij bracht het easy listening-album Kisses On The Bottom uit, waarop hij eer betoont aan de ballroom- en music-hallmuziek van vóór The Beatles. Een merkwaardige actie van Macca? Dit was tenslotte de muziek van de zoetgevooisde crooners die hij met zijn Liverpoolse kompanen juist zonder pardon in de bak met 'oud en afgedaan' had geworpen.
Lees meer...
Als je tegenwoordig het woord rockster tegenkomt, lijkt het bijna nooit te gaan over een muzikant, maar vrijwel altijd iemand buiten de popmuziek. Thomas Piketty wordt ‘rockster-econoom’ genoemd, schrijver Karl Ove Knausgård ‘literaire rockster’, de alternatief boerende Joel Salatin is de ‘rockster van de landbouw’, Suzanne Schulting ‘de popster in de Nederlandse shorttrackwereld’. Popartiesten zelf worden nauwelijks nog zo aangeduid, dus de vraag rijst: waar zijn de echte rocksterren gebleven?
Lees meer...
In zijn boeiende ‘Hoe muziek werkt’ (2014) breekt David Byrne een lans voor de democratisering van de popmuziek. Waarom zijn er professionele makers aan de ene kant en passieve toehoorders aan de andere kant? Dat is nergens voor nodig, stelt de voormalige voorman van Talking Heads. De kloof tussen producent en consument, die sinds de ontwikkeling de opnametechniek zo sterk is gegroeid, doet immers geen recht aan de creativiteit die ieder mens van nature bezit. De macht moet naar het volk! Iedereen zou muzikant moeten kunnen zijn!
Lees meer...
Er zijn dingen die zo geleidelijk veranderen dat je de trend lange tijd niet opmerkt - totdat die zich onverwachts aan je opdringt. Zo’n ervaring had ik een tijdje geleden bij het luisteren naar het nummer Overseas op Reunions van Jason Isbell and The 400 Unit. Ik hoorde iets waarbij ik verwonderd dacht: wat heb ik dat al een tijd niet meer gehoord… een lange gitaarsolo.
Lees meer...
Al vanaf de Oudheid zien denkers de opvoeding van kinderen als een gewichtige taak. En de muziekopvoeding als een van de gewichtigste onderdelen daarvan. De Griekse wijsgeer Plato (ca. 427-347 v.C.) beschouwde muziek als de belangrijkste stimulans voor de geest. Wanneer muziek centraal stond in de opvoeding van een jongeman – Plato had het niet over vrouwelijke leerlingen – dan zou die zich ontwikkelen tot een filosofisch denker. Dat was dus goed.
Lees meer...
Hoe komt het dat we slechte popsongs toch goed gaan vinden? Ik heb me dat al vaak afgevraagd, zeker als ik mezelf erop betrap dat ik onwillekeurig toch weer Sun of Jamaica van de Goombay Dance Band aan het neuriën ben, of Heb Je Even Voor Mij van Frans Bauer. Zoiets ergert me mateloos en knaagt ondertussen ook aan mijn popsnob-ego.
Lees meer...
Goed sorry zeggen is een kunst. In dit coronajaar konden onder meer minister Ferdinand Grapperhaus, koning Willem-Alexander en influencer Famke Louise erover meepraten. Ze gingen publiekelijk door het stof in een poging hun reputatie te repareren – waarbij de een overigens succesvoller was dan de ander.
Lees meer...
Voor Japanners schijnt alles in de wereld een ziel te hebben – ook dieren, planten, stenen en andere stoffelijke zaken. In ons meer romantisch gestemde Westen loopt er juist een diepe scheidslijn tussen de bezielde mensheid en – afgezien van huisdieren en paarden – de ‘zielloze’ rest. Ook in de popmuziek. Popliedjes gaan over mensen en hun verwikkelingen. Niet over dingen. Maar sommige artiesten hebben lak aan die regel en getuigen gewoon van hun onbetamelijke liefde voor stoffelijke zaken.
Lees meer...
Mijn huis en mijn werkkamer kunnen op andere mensen enigszins rommelig overkomen. In elk geval qua muziekdragers. Naast de uitgebreide verzameling enen-en-nullenmuziek op mijn pc heb ik aardig wat cd’s, lp’s en – ja, nog steeds – cassettebandjes, elk uit het bijbehorende tijdvak. Alles bij elkaar een stapel waar je u tegen zegt.
Lees meer...
Het is heel gewoon om te zeggen dat een bepaald liedje ‘van’ een bepaalde artiest is, bijvoorbeeld Fly Like An Eagle van Steve Miller of Car Wheels On A Gravel Road van Lucinda Williams. Maar wat betekent dat ‘van’ eigenlijk? Die kwestie wordt onder meer actueel bij de Amerikaanse verkiezingscampagnes, waarbij presidentskandidaten bewust bepaalde popsongs inzetten om verbinding te leggen met beoogde kiezersgroepen – tot verdriet van sommige artiesten.
Lees meer...
Hoe belangrijk is rijm in popmuziek? Belangrijker dan je misschien zou denken. Een onderzoek naar muziek binnen de protestantse kerk levert hier nieuw bewijs voor. In een artikel in Psychomusicology: Music, Mind, and Brain toont de Utrechtse onderzoeker Yke Schotanus aan dat rijmende psalmen populairder waren dan andere, vooral als ze vergezeld gingen van een aantrekkelijke melodie.
Lees meer...
Op 5 juni verschijnt het boek Diepe Groeven van popblogger Chris Bernasco: een bundel columns, waarvan enige eerder ook op deze site verschenen, die de lezer meeneemt op een zoektocht naar de antwoorden op vragen als: Heeft popmuziek genezende krachten? Waarom worden jonggestorven rockhelden heilig verklaard? Hoe kan een liedje bijna vergeten herinneringen bij ons oproepen?
Lees meer...
Van de Utrechtse band De Baron had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord, tot in het laatste nummer van Heaven hun album BenBiri een enthousiaste recensie kreeg. De vergelijking met De Kift wekte interesse en dankzij Spotify was ik al snel overtuigd.
Lees meer...
Een grote broer hebben heeft veel voordelen, dat blijkt ook uit onderzoeken. Hij beschermt je tegen pestkoppen op het schoolplein. Hij maakt voor jou in het gezin de weg vrij op het gebied van uitgaan, drinken en aanverwante zaken. Volgens onderzoek uit 2015 helpt hij je zelfs bij het ontwikkelen van je inlevingsvermogen, altruïsme en gehoorzaamheid. Het gekke is dat in die studies iets heel belangrijks steeds wordt vergeten: een oudere broer leert je ook wat goede muziek is.
Lees meer...