Wolvenliedjes

De wolf heeft zich definitief in ons land gevestigd. In de popmuziek was hij natuurlijk al veel langer aanwezig is. Ons magazine staat in het teken van de canis lupus. Bonnie “Prince” Billy en Matt Sweeney, die recent hun duoalbum SUPERWOLVES uitbrachten onderwierpen zich aan een luistertest met wolvensongs, en in de rubriek De 10 staan favoriete wolvenliedjes van onze medewerkers. Ook lezers van de nieuwsbrief doen een duit in het zakje.

Illustratie: Albo Helm

Geert van den Bosch: “Werewolves Of London van de onvolprezen Warren Zevon is mijn favoriete wolvenliedje. Aanstekelijk qua refrein, je wordt eigenlijk gedwongen om mee te zingen. Aanstekelijk qua basisritme, je móet mee gaan wippen – vond ook Kid Rock (over aanstekelijke nummers gesproken!). Uit de tijd dat een gitaarsolo nog mocht, moest zelf. Prachtige stem van Zevon."
 
Will The Wolf Survive van Los Lobos is de favoriet van Ger van Leent en Toon Beijer. Het nummer waarmee de band uit Los Angeles doorbrak. Goed nieuws voor Ger en Toon, in het komende nummer van Heaven komt een interview met de band, want er is een nieuw album in aantocht.

Raised By Wolves van Jenee Halstead werd genoemd door Adri Akkerman. Het nummer blijkt ook populair bij onze medewerkers, want vaker genoemd.
Wolves Don’t Live By The Rules van Willie Thrasher, aangedragen door Ad van den Brekel, en Wolves And Leopards van Dennis Brown, favoriet van Willem van Frankenhuysen, zijn wat dat betreft wat orgineler.

De 10 (Rubriek in Heaven magazine)

10 Karen Elson
WOLF (2017)
De roodharige Karen Elson had een zeer succesvolle carrière als model– ze sierde de covers van internationale glossy’s – voordat ze, aangemoedigd door haar inmiddels ex Jack White, serieus werk maakte van de muziek. Of White model staat voor de wolf die ze bezingt – hun scheiding verliep allerminst harmonieus – of dat ze een #metoo-incident ophaalt uit haar periode als model, het laat zich raden. In the darkest night I hear your call/The wolf is howling at my door/I shall not let him in anymore/A fatal mistake. Albo Helm
 
9 Jenee Halstead
RAISED BY WOLVES (2012)
Het schitterende titelnummer van Halsteads album RAISED BY WOLVES kent een intrigerende mix van kille mechanische geluiden en warme organische klanken, waar overheen haar wondermooie stem een emotioneel lied zingt over de geborgenheid die haar wolvenfamilie haar biedt en die haar onkwetsbaar maakt. Ruud Heijjer
 
8 Howlin' Wolf
WANG DANG DOODLE (1959)
In feite kan ieder nummer van Chester Burnett genoemd worden vanwege zijn artiestennaam. Ik kies voor Wang Dang Doodle, speciaal voor hem geschreven door Willie Dixon, inmiddels een echte bluesklassieker en talloze malen gecoverd. Want het gaat over iets waar we met z’n allen naar verlangen: lekker lang doorfeesten. We’re gonna pitch a wang dang doodle all night long. Luister naar zijn zang en je snapt waar Captain Beefheart
en Tom Waits de mosterd vandaan halen. Kees van Wee
 
7 The Beau Brummels
THE WOLF OF VELVET FORTUNE (1967)
Wel bijzonder om via De Wolf aandacht te kunnen besteden aan The Beau Brummels, een legendarische band uit de sixties met de geniale componist/gitarist Ron Elliott en de geweldige zanger Sal Valentino. Elliott schreef twee wolvensongs: Wolf, maar toch vooral The Wolf Of Velvet Fortune. Het staat op het monumentale album TRIANGLE, waarop naast dit nummer Magic Hollow – met Van Dyke Parks op klavecimbel – een hoogtepunt is. Cees Bronsveld
 
6 Arnold Veeman
DE GRIEZE WOLF (2015)
Het is alweer zes jaar geleden dat het album KLAAI verscheen van de eigenzinnige Groningse singer-songwriter van Surinaamse afkomst Arnold Veeman. Het prijsnummer was De Grieze Wolf, waarop hij verklaart te willen janken als een grijze wolf en het inderdaad op een huilen zet. Pieter Wijnstekers
 
5 Blitzen Trapper
FURR (2008)
In het titelnummer van hun vierde album verhaalt Blitzen Trapper-voorman Eric Earley hoe hij als jongeman meehuilde met de wolven en aldus een wolf werd, compleet met een vel van bont. Om pas nadat hij een meisje had leren kennen weer zijn echte huid terug te krijgen. Een fraai allegorisch verhaal, muzikaal prachtig vormgegeven. Eric van Domburg Scipio
 
4 Chantal Acda
WOLFMOTHER (2021)
De Belgisch-Nederlandse singersongwriter vond de inspiratie voor dit nummer in het boek Women Who Run With The Wolves van Clarissa Pinkola Estés. De ondertitel luidt: Contacting The Power Of The Wild Woman. Volgens Acda is het nummer een ode aan de allesomvattende verbintenis tussen mens en dier. Over passie, saamhorigheid, instincten en kracht. Over volledigheid, vertrouwen en warmte. Over steeds meer wilde natuur verliezen en daarbinnen een deel van onszelf kwijtraken. Het nummer staat op haar jongste album SATURDAY MOON. Louis Nouws
 
3 Duran Duran
HUNGRY LIKE THE WOLF (1982)
Bassist John Taylor van Duran Duran gaf in een interview ooit te kennen zich niet te herinneren waarover de tekst van Hungry Like The Wolf handelt; hij veronderstelde dat het ‘probably about meeting girls’ zou gaan. Met tekstregels als I’m on the hunt, I’m after you/I’m hungry like the wolf lijkt dat inderdaad het meest aannemelijke. Het nummer, afkomstig van hun tweede album RIO, blijft een van de hoogtepunten in hun oeuvre, een gegeven dat alleen in thuisland Engeland (nummer 5) en Amerika (nummer 3) werd opgemerkt. In ons land kwam het liedje niet verder dan de Tipparade. Joop van Rossem
 
2 Peter en zijn Rockets
DE WOLF (1972)
Peter Koelewijn scoorde met zijn Rockets tussen 1972 en 1974 een onwaarschijnlijke serie hits. De Wolf is er één van. Hier komt de wolf en laat je dochter niet zien, hoor je van Londen tot in New Orleans, zingt Koelewijn met een schuurpapieren Rod Stewart-stem. Een nederpopklassiekertje dit De Wolf – net als Mij Oh Mij, Angeline, Veronica Sorry en het geweldige Robbie, een vileine afrekening met Veronica-baas Rob Out. Wiebren Rijkeboer
 
1 Phosphorescent
WOLVES (2015)
Bij de voorbereiding van het interview met Superwolves bleken er in mijn platenkast dozijnen wolven te huizen. Het dierbaarst is me vermoedelijk het mooie maar verontrustende Wolves van Matthew Houck alias Phosphorescent. Het liefst hoor ik het in de versie van LIVE AT THE MUSIC HALL. Zonder band, zichzelf laag op laag samplend, laat Houck het van oorsprong kleine liedje daar ontaarden in een angstaanjagend loeiende en jankende kakafonie. Brrrrrr! Eddie Aarts