Wie in hemelsnaam is Nick DeCaro?

Van alle playlists die Flip van der Enden op Spotify heeft staan, is die met nummers van Nick DeCaro verreweg het populairst. Wie in hemelsnaam is Nick DeCaro? Flip verklaart. Deze column zal ook te lezen zijn in het nieuwe nummer van Heaven Magazine dat nog niet is verschenen. Het nummer is een week doorgeschoven om adverterende podia de kans te geven in te spelen op de versoepelingen in de lockdown die rond onze eerste deadline werden doorgevoerd.

Door Flip van der Enden

Alleen mensen die de kleine lettertjes hebben bestudeerd van softpopplaten uit de jaren 60/70/80 zullen de naam Nick DeCaro kennen. Daarom verbaast het me zo dat van de ruim 400 playlists die ik op Spotify heb staan die van Nick DeCaro de meeste volgers heeft. Meer dus dan de playlist met nummers waarin The Beatles worden genoemd, mijn uitputtende playlist met covers van songs van Allen Toussaint en zelfs meer dan mijn playlist met 365 ballads van evenzovele Zwarte zangeressen.

De naam Nick DeCaro mag dan bij weinigen een belletje laten rinkelen, zijn muziek heb je vast wel eens gehoord. De man heeft namelijk een vrij indrukwekkende staat van dienst, als accordeonist, arrangeur en producer. Toen hij in 1992 op 64-jarige leeftijd kwam te overlijden had hij aan meer dan 300 albums/sessies meegewerkt.

We noemen namen. Nick DeCaro speelt de accordeon op Backstreet Girl van The Rolling Stones. Hij was de man die je belde als je begin jaren zeventig onder contract stond bij Warner Brothers en een accordeonist of arrangeur nodig had. Zo is hij te horen op platen van Randy Newman, Bonnie Raitt, Ry Cooder, Little Feat, Maria Muldaur en vele anderen. Deze namen geven een ietwat vertekend beeld van 's mans oeuvre. Zijn grootste successen scoorde DeCaro met zijn orkestarrangementen voor coryfeeën als Barbra Streisand, Helen Reddy en Dolly Parton. Zijn hart lag duidelijk bij het middle-of-the-road repertoire.

Persoonlijke favorieten zijn de dingen die hij deed voor Harpers Bizarre en het Roots-album van The Everly Brothers. Mijn playlist telt 109 nummers, één nummer per artiest. Meer staat er niet op Spotify. Dat geldt helaas ook voor de drie soloalbums die DeCaro maakte (wel te vinden op YouTube). Op de hoes van zijn eerste en mooiste, Italian Graffity (1974) staat een van de weinige foto's die van hem bekend zijn. Met zijn snorretje en strikje ziet DeCaro er uit als een ober van het favoriete Italiaans restaurant van Tony Soprano. Op de plaat staan prachtige versies van Wailing Wall van Todd Rundgren en Canned Music van Dan Hicks, glad maar zeker niet plat. Zijn laatste twee albums zijn alleen in Japan verschenen waar hij opvallend populair was. Ik denk dan ook dat daar de likers zitten van mijn NickDeCaro playlist.