Squid - Cowards

Warp/V2

Cowards is het derde album van Squid, een gezelschap dat op de hoessticker als ‘Art Rock Quintet’ wordt aangeprezen. Ik vind het prima; net als het eveneens geregeld geplakte etiket ‘avant-garde’ maakt het duidelijk dat we van doen hebben met een lastig te classificeren clubje dat behoorlijk oorspronkelijke muziek maakt. Twee punten verdiend dus. De albums van het vijftal uit Brighton vormen slechts een onvolledige afspiegeling van hun repertoire en de ontwikkeling daarvan, want de flinke reeks ep’s en singles met materiaal dat goeddeels niet op albums belandde bevat minstens zoveel hoogtepunten. De albums zijn echter wel ijkpunten in het bijna tienjarige bestaan van de groep en in een toch al indrukwekkend oeuvre markeert Cowards een creatieve en kwalitatiever piek. Waar Squid aanvankelijk nog wel met wat ‘postpunkcollega’s’ over één kam geschoren kon worden, is hun geluid inmiddels zo rijkgeschakeerd en eigen dat het nauwelijks valt te duiden. Fijnzinnige elektronica en vreemde samples gaan hand in hand met folky en psychedelisch rockende elementen. En door enkele zangeressen, een koperblazer en het Ruisi strijkkwartet toegevoegde partijen verrijken het organische totaal dat Squid voor ogen moet hebben gehad enorm. Dat volgt een kronkelig traject, maar élke wending maakt nieuwsgierig naar wat er om de hoek zal opduiken. Al is het geen trip voor watjes, want we hebben het nog niet gehad over wat zanger Ollie Judge voor ons in petto heeft. Want helemaal doorgronden zullen we het duistere gedachtengoed van Cowards vermoedelijk nooit, maar bereid u voor op bizarre shit met het kwaad als verbindend element. Dat klinkt natuurlijk verontrustend. Maar in een tijd waarin vooral bloodsports en andere horror het succes van films en televisieseries lijken te bepalen, presenteert Squid’s die thematiek op een manier die uitnodigt tot overpeinzing en bezinning. Maar zo ingewikkeld moeten we het helemaal niet maken: Cowards garandeert verwonderende luisterervaringen. Wie durft?
 
Eddie Aarts