Spinvis: Soms Breekt Er Een Hart, Soms Blaft Er Een Hond

Zelden debuteerde iemand met een origineler album dan Erik de Jong alias Spinvis twintig jaar geleden met zijn gelijknamige cd. Zowel de muziek als de teksten waren even origineel als pakkend, en zaten zo eigenwijs in elkaar dat Spinvis synoniem werd voor een stijl van popmuziek. De voorstelling Soms Breekt Er een Hart, Soms Blaft Er Een Hond kun je beschouwen als een overzicht van de filosofie van Spinvis.

Tekst Eric van Domburg Scipio
 
In Nederland noch in het buitenland was er een act die ook maar enigszins te vergelijken was met Spinvis en nog bevindt zijn muziek zich op een geheel eigen niveau: literair, maar niet ingewikkeld; grappig en ernstig; altijd verpakt in boeiende liedjes die net even anders in elkaar steken dan die van anderen. Het knappe is ook dat het aan een breed publiek appelleert, jong of oud, intellectueel of niet, omdat het ook niet in een of andere niche past, maar altijd zijn eigen logica volgt.
Sinds dat eerste album bleef Spinvis mooie platen maken, die weliswaar niet meer zo verrasten zijn als dat debuut, maar altijd die unieke Spinvis-inslag bezitten.
 
De voorstelling Soms Breekt Er een Hart, Soms Blaft Er Een Hond gaat over een wereld waarin voortdurend kleine en grote gebeurtenissen plaatsvinden die je slechts voor een deel meekrijgt. Voordat de voorstelling begint, wordt het podium in beslag genomen door iets wat lijkt op een zestal kleedhokjes afgesloten met witte doorschijnende gordijnen. Via de luidsprekers in de zaal hoor je geen muziek, maar iemand of meerdere mensen die iets vertellen wat vanwege het geroezemoes in de zaal niet of nauwelijks te volgen is. Al te erg is dat niet, want in de voorstelling komen diezelfde stemmen en teksten vaker langs.

Als de zes muzikanten opkomen, gebeurt dat achter die gordijnen en zo wordt ook het eerste nummer gespeeld, waarbij Spinvis wordt geflankeerd door twee dames, Merel Junge op viool, trompet, trombone en zang, en de Vlaamse Saartje Van Camp op cello, toetsen, zang en ehru. De achterste, verhoogde rij, wordt gevormd door Lucas Oldeman op toetsen, gitaar en zang, Marcel van As op drums, percussie, samples en zang, en Jan Teerstra op bas, gitaar en zang.         

Na het eerste nummer gaan de gordijnen open en legt Spinvis uit dat we eigenlijk naar een flatgebouw aan het kijken zijn, waarin mensen wonen die hun ding doen, en waar je als buitenstaander maar zeer ten dele iets van meekrijgt. Je bedenkt er vaak een eigen beeld bij dat maar zelden overeenkomt met de werkelijkheid. Soms Breekt Er Een Hart, Soms Blaft Er Een Hond. De manier waarop je de realiteit ervaart is voor iedereen anders.

In de voorstelling mengt Spinvis oude en nieuwe nummers af, soms meer rockend, maar merendeels toch in Spinvis’ vertrouwde, eigenwijs aandoende popstijl. Er is volop ruimte voor instrumenten die je niet alledag in de popmuziek hoort en die Spinvis’ muziek mede zijn aparte sound geeft. Het levert een bijzonder mooie voorstelling op die voor Spinvis-liefhebbers vertrouwd aandoet en toch voldoende nieuwe elementen biedt.
 
Op vlotte wijze worden we in anderhalve uur meegenomen in de realiteit van die zes verschillende appartementen, waarin kleine en grote dingen gebeuren, vreselijke en onbeduidende dingen, dingen die levens veranderen en dingen die nauwelijks worden opgemerkt. Steevast verankerd in prachtige liedjes zoals alleen Spinvis die maakt en geweldig vertolkt door zijn zeskoppig multi-instrumentaal ensemble dat van ieder nummer afzonderlijk weer een belevenis maakt. Een voorstelling die meer is dan zomaar een popconcert.

De voorstelling Soms Breekt Er Een Hart, Soms Blaft Er Een Hond is in 2022 van 20 mei t/m 10 december door heel het land te zien. Zie voor de actuele speellijst spinvis.nl.