Uw ervaring op deze site wordt verbeterd door het gebruik van cookies.
× Sta cookies toe Meer informatie

Recensie

do 5 december 2024

Soccer Mommy - Evergreen

Recensie

Loma Vista Recordings

We zijn twee jaar verder als de uit Nashville afkomstige Soccer Mommy, het alter ego van Sophie Allison, met de opvolger komt van het succesvolle Sometimes, Forever. Evergreen is haar zesde album, thuis opgenomen uitgaves even meegerekend. Als tiener, met alleen haar stem en akoestische gitaar, had ze al snel volgers op Bandcamp. Ze ontdekte de voordelen van officiële studio-opnames en een gedegen productie en groeide in haar songschrijven. Ditmaal kiest ze voor een meer sobere invulling van haar nummers. Ze maakte producer Ben H. Allen III (Deerhunter, Animal Collective) duidelijk dat ze geen gebruik wilde maken van synthesizers en digitale geluiden. Waar Sometimes, Forever meer leunde op gitaar, heeft ze hier gekozen voor een organischer geluid met, naast gitaar, ook ruimte voor strijkers en dwarfluit. Via vaak eenvoudige melodieën neemt ze je mee in haar persoonlijke belevingen. Haar stem zit voor mijn gevoel meer voorin in het totaalgeluid, want ze heeft nog nooit zo duidelijk geklonken. Haar kwaliteit om emotionele, verhalende songs te schrijven, heeft ze al eerder bewezen. Evergreen is ontstaan in een periode van persoonlijk verlies en kan daarmee voor de luisteraar emotioneel associatief. Daarnaast komen thema’s voorbij als ouder worden, geliefden steunen en situaties meer in perspectief kunnen plaatsen. Het zijn soms intense confessies die voelen als een catharsis. Allison rijdt graag in haar auto door haar zo geliefde Nashville, wat zich vertaalt in songs als Driver, Thinking Of You, Dreaming Of Falling en Salt In Wound. In Thinking Of You zingt ze: I comb my hair, I hang my clothes, I drive my car down the same old roads. Ze navigeert door de tijd en leunt daarbij op herinneringen aan momenten die er nooit meer zullen zijn. In Lost, dat over haar moeder gaat, mijmert ze: I’ve got a wall of keeping her with me where I go, but how she feels I’ll never know, it’s lost to me. Changes is een vertederend mooie, akoestische ballad, die nostalgische gedachtes oproept. Abigail is weer een heerlijke popsong. Met het titelnummer sluit ze prachtig af als een laatste gedachte, ondersteund door strijkers: And in the light of day I’m haunted by it all, she cannot fade, she is so evergreen.

Henk Rijkenbarg