Roots of Heaven (3): TaxiWars

Op zondag 12 april 2020 – Eerste Paasdag – is weer Roots of Heaven in het Haarlemse popcentrum Patronaat. Het rootsfestival heeft in de afgelopen jaren een mooie reputatie opgebouwd als een festival met oog voor americana-talent. Onder anderen Damien Jurado, Iron & Wine, Calexico, Jason Molina, Wovenhand en Lucinda Williams maakten er hun opwachting. De komende editie van het festival, belooft wat diverser te worden dan de afgelopen jaren. TaxiWars is een van de headliners. Bij het verschijnen van Artificial Horizon sprak Ludo Diels met Tom Barman en Robin Verheyen voor Heaven magazine.

Jazz met andere middelen, of een artistieke clash van twee muziekstijlen. Bij de samenwerking van dEUS-zanger Tom Barman en jazzsaxofonist Robin Verheyen in TaxiWars heb je de onontkoombare neiging zwaar geschut van stal te halen. Oorlogstaal. En dat voor muziek die op de keper beschouwd helemaal geen stijlenbotsing vormt – veel eerder een onbevangen jazzy symbiose van klankwerelden, muziekculturen en speelstijlen.
 
Ze kunnen het goed met elkaar vinden, de gelouterde rocker en de jonge hond. Al moeten ze bekennen dat Artificial Horizon, Taxiwars’ derde album, niet helemaal zonder slag of stoot tot stand kwam. Volgens Tom Barman sneuvelden in het maakproces wel zo’n twintig nummers.
Barman (47) heeft zijn sporen verdiend als frontman van de Belgische band dEUS, opgericht in 1989, in 1999 definitief doorgebroken met The Ideal Crash, en tot op de dag van vandaag verzekerd van volle zalen. Veelzijdigheid is zijn middle name. Hij regisseerde een film, maakte documentaires, stelde een tentoonstelling samen over Belgische kunst in de Kunsthal van Amersfoort en vormt met technoproducer C.J. Bolland het danceduo Magnus.
 
Nu kruist hij artistiek de degens met jazzsaxofonist Robin Verheyen (36). Die streek na een gedegen muziekopleiding in 2007 voorgoed neer in New York. Vanuit die stad opereert hij succesvol in tal van collaboraties als gevierd jazzsaxofonist met op zijn naam albums die binnen het jazzcircuit positief zijn opgevallen, zoals Starbound (2009) en Trinity (2012).
 
De samenwerking begon in 2014 en resulteerde een jaar later in hun eerste eponieme album, in 2017 gevolgd door Fever.
 
Is TaxiWars het project dat jullie uit jullie comfortzone haalt?
 
Barman: “Ik kan met het begrip comfortzone weinig aanvangen, als ik eerlijk ben. Het is mij teveel een cliché van jezelf te zeggen dat je uit zo’n zone moet komen. Muziek maken is immers nooit comfortabel. Je lost voortdurend problemen op. Het is altijd een worsteling. Een mooie, maar alleszins een struggle. En nog los daarvan heeft jazz altijd wel een rol gespeeld in mijn leven. Jazz moet in mijn optiek altijd een beetje wringen. Ik ben een liefhebber.” In 2006 heeft Barman een goed ontvangen persoonlijke selectie uit de Blue Note-catalogus samengesteld. Ook voor het label Impulse kwam hij in 2013 met een eigen jazzselectie.
 
Verheyen: “Ik denk ook zo over die comfortzone. Onbewust zoek ik altijd wel naar methodes om het me niet te gemakkelijk te maken. Nee, dit is niet een project waarin we bewust hebben gezocht naar moeilijke wegen. Het is altijd hard werk.”
 
Was het dus allemaal business as usual binnen TaxiWars? Mij lijkt toch dat er binnen jullie samenwerking iets moet zijn dat je prikkelt iets anders te doen dan normaal? Het album klinkt, puntig, soms punky en parlando.
 
Barman: “Daar heb je wel een punt. Robin is bijvoorbeeld heel bekwaam in ballads schrijven. Binnen TaxiWars is dat volledig anders. Daarin laat hij zijn hardere, exuberantere kant horen met een nadruk op beats en bas.”
Verheyen: “Tom maakt zijn muziek improviserend. Hij is spontaan en volgt zijn gevoel. Daarbij is hij niet bang grenzen te overschrijden. Juist die karakters samen geeft TaxiWars iets aangenaam respectloos, iets dat echt verschilt van ons normale pad.”
 
Na drie albums is TaxiWars serieus op weg naar een echte band. Het schijnt jullie te bevallen.
 
Barman: “Het gegeven dat het geen gelegenheidsband is maar een echte is juist zo aansprekend. Het project krijgt steeds meer vorm. Het voelt goed. Er ontstaat ook steeds meer een groepsgevoel met bassist Nicolas Thys en drummer Antoine Pierre. We vormen een collectief.”
Verheyen: “Met die intentie zijn Tom en ik ook aan elkaar gekoppeld. Het moest een echte band worden, geen eendagsvlieg.”
 
Hoe zouden jullie de muziek van TaxiWars beschrijven? Aan vergelijkingen valt nooit volledig te ontkomen. Morphine zal Tom Barman altijd aankleven, maar op dit album kun je buiten min of meer obligate melodische invloeden als Mingus, Ellington en Don Cherry ook Kendrick Lamar waarnemen.
 
Barman: “Je zou het kunnen typeren als nomadische stadsmuziek. Ik denk dat alle invloeden die je in je opneemt een weg kunnen vinden naar een album. De muziek heeft een zekere aanwezigheid. Het stuwt.”
Verheyen: “Het verschil tussen jazz en rock is dat de drums in de jazz een veel melodischer rol spelen. Dat geldt ook voor de bas. De bas en drums hebben binnen TaxiWars een beduidende rol. Dat geeft het album jazzgevoel. Maar Tom’s stem geeft het ook een vleug rock mee.”

Roots of Heaven: zondag 12 april in Patronaat, Haarlem: met onder meer Birds of Chicago, TaxiWars en Claw Boys Claw. Informatie en kaartverkoop: zie site van Patronaat.