Rob Jungklas, December

Eigen beheer/robjungklas.bandcamp.com

Er bestaat een groot onrecht op deze wereld. Een muzikaal onrecht en dat lijkt opgesloten te liggen in één persoon: Rob Jungklas. De carrière van deze geweldenaar uit Memphis startte in de jaren tachtig; met het album Closer To The Flame uit 1986 had hij bescheiden succes. De video van één van de tracks, Boystown, werd geregisseerd door Godley & Creme en het nummer Hello Heaven verscheen op de soundtrack van The Principal. De jaren negentig kenmerkte zich door droogte. In 2003 keerde Jungklas onverbiddelijk terug met Arkadelphia, dat grote indruk maakte. Zijn manier van zingen en zijn teksten zijn niet minder dan indringend te noemen. Zijn muziek is donker van aard, doorspekt met symboliek van goed en kwaad, verlies en innerlijke strijd. Zijn muziek is deels ingetogen maar hij kan ook flink tekeergaan zoals op zijn meesterwerk The Spirit And The Spine uit 2013. Daar legde hij zeven opeenvolgende en verzengende tracks op de mat die je uit je lood sloegen om af te sluiten met een prachtig drieluik: Again, Serpent On The Fuselage en Glory. Dat laatste nummer heeft hij ook als afsluiter gekozen voor zijn laatste album December dat hij, en dat is al enige tijd zo, in eigen beheer en via bandcamp moet uitbrengen. Als je naar zijn muziek luistert dan voel je het onrecht. Heeft het er de schijn van dat duistere machten hier een gemeen spelletje spelen.
You were always high and mighty/Always so convinced/Then you began to speak in absolutes/I’ve loathed you ever since...

Ook op December is symboliek van voorheen weer aanwezig. Goed, kwaad, sterfelijkheid, bloed, verraad, zij die verheven zijn of zich verheven voelen en sinners. Jungklas geeft liever geen toelichting over de achtergronden van zijn teksten. Hij laat de interpretatie aan de luisteraar over en geeft aan, soms pas jaren later, achter de ware betekenis van de teksten te komen. Aangezien hij de interpretatievrijheid bij de individuele luisteraar legt biedt dat veel vrijheid. Voor mij weerspiegelt het album dan ook het constante streven om naar glorie te reiken, te 'geloven', maar vooral ook om het falen onder ogen te zien.  
Every road is the road to glory is een zin uit het openingsnummer December dat het streven naar glorie verder onderstreept. Jungklas heeft voor de opnames gekozen voor sessiemuzikanten die, naast Jungklas op gitaar, zorgdragen voor de invulling op gitaar, drums, bas en pedal steel. Het album is toetsenloos maar Jungklas zorgt zelf nog voor fraaie loops waardoor er fraaie accenten worden gelegd. Ook de eveneens uit Memphis afkomstige zangeres Alexis Grace is prominent aanwezig. De acht tracks zijn ook nu weer van een hoogstaand niveau. Via de website van Rob Jungklas is een fysieke cd te bestellen. Als je dat doet haal je ongetwijfeld een van de meest indringende en best albums van 2025 in huis. Met afsluiter Glory lijkt hij de betrekkelijkheid van het streven naar glorie in te zien. Voor gewone stervelingen en zij die dat niet zijn.  De weg is tenslotte belangrijker dan de bestemming.     
I am a man and so I am, I am a man and so I must
I am a man, and some day soon I will return to dust
I am a god, and I will reunite and realign
I am a god, and I will make it whole this time...

Ed Muitjens