Ramblin' Roots-tip 4: Matt Andersen

Matt Andersen geldt nog altijd als een typische bluesman, terwijl hij toch evenmin zijn hand omdraait voor soul, gospel, country en folk. “Laat er geen misverstand over bestaan: ik ben gek op de blues, zeker sinds ik dankzij Eric Clapton en Stevie Ray Vaughan authentieke mannen als Son House, Sonny Terry & Brownie McGhee en Howlin’ Wolf.” Componeren doet hij gewoontegetrouw op de akoestische gitaar, waarbij hij vaak een duopartner kiest. “Zonder uitzondering allemaal goede vrienden van me. In plaats van een avondje met een biertje voor de televisie hangen, gaan we voor de afwisseling eens samen wat liedjes brouwen. Heel relaxed allemaal, maar ook erg vruchtbaar. Als ik thuis of op tour in mijn eentje zit te componeren, krijg ik al gauw het bange vermoeden dat ik automatisch teruggrijp op een bepaald stramien. En in die valkuil wil ik beslist niet trappen.”

De zwaarlijvige zanger en gitarist, afkomstig uit Perth-Andover, een dorpje in de Canadese provincie New Brunswick, behoort tot de weinige popmuzikanten, die door hun ouders zijn gepusht om van hun hobby hun beroep te maken, terwijl vader achter de lopende band in de fabriek de kost moet verdienen. “In onze familie speelt bijna iedereen meerdere instrumenten. Het zit in onze genen. Natuurlijk wilde ik niets liever dan de muziek in, al was ik tegelijkertijd huiverig dat ik het niet zou redden. Uiteindelijk ben ik dan toch in het diepe gesprongen, want overdag werken en ’s avonds optreden bleek op den duur niet vol te houden.” Als gitarist speelde Andersen met allerlei coverbandjes in het Canadese kroegcircuit, waar hij met lange indringende solo’s een reputatie als gitaarbeul opbouwde. Behept met korte dikke vingers kreeg hij het alias Stubby Fingers, tot op de dag van vandaag de naam van zijn website. “Ik kon moeilijk akkoorden spelen en drukte vaak per ongeluk met één vinger twee snaren tegelijk in. Zo ontwikkel je natuurlijk wel een heel eigen stijl.”

Op het podium springt hij als gitarist volgens eigen zeggen nog vaak en graag uit de band, maar op de plaat manifesteert Andersen zich tegenwoordig vooral als een geweldige blanke soulzanger van geëngageerde liedjes, waarin hij het opneemt voor de noeste arbeiders die worden uitgebuit door het kapitalistische systeem. “Ik ben absoluut geen actievoerder, maar zing wel over maatschappelijke misstanden die me in het hart raken. Omdat ik de laatste jaren nogal wat mensen in mijn naaste omgeving heb verloren, gaat het tegenwoordig ook over vergankelijkheid. Daarbij probeer ik het autobiografische universeel te maken. Want als ik iets heb begrepen uit al die gesprekken na mijn optredens, dan is het dit wel: emoties zijn nooit een privé-aangelegenheid.”

Dit is een verkorte versie van het interview met Matt Andersen uit Heaven #5, 2014.

Ramblin’ Roots op zaterdag 22 oktober van 16.00 – 0.30 uur in TivoliVredenburg, Utrecht. Het programma vindt plaats in de zalen Ronda, Pandora, Hertz, Cloud Nine, Club Nine en op de pleinen tussen de zalen. Tickets € 40,-. Zie voor het volledige programma en tickets de festivalsite.

Matt Andersen live: 19 oktober in Paard van Troje, Den Haag; 20 oktober in Muziekgebouw, Eindhoven; 21 oktober in Metropool, Hengelo; 22 oktober op Ramblin' Roots, Utrecht; 23 oktober in Victorie, Alkmaar.