Opgepoetst en afgestoft: Little Feat

Elke maand haal ik een geliefd album uit mijn verzameling. Een stevige behandeling met de stofdoek en de poetslap maakt deze productie geschikt voor deze rubriek. Deze maand is dat Feats Don't Fail Me Now van de Amerikaanse cultgroep Little Feat.

Twee voormalige muzikanten uit de begeleidingsband The Mothers Of Invention van Frank Zappa staan aan de wieg van Little Feat. Het is Zappa zelf die zanger/gitarist en liedjesschrijver Lowell George aanspoort een eigen band te beginnen na beluistering van diens Willin'. George en bassist Roy Estrada worden aanvankelijk aangevuld door drummer Richie Hayward en toetsenist Bill Payne. De vanuit Los Angeles opererende groep debuteert in 1971 met een naar de band vernoemd album waarna een jaar later Sailin' Shoes het levenslicht ziet. Hoewel het viertal twee uitstekende albums uitbrengt, is het commerciële succes van hun inspanningen gering. Het rond blues- en rockinvloeden opgebouwde klankbeeld wordt een jaar later op hun derde album danig uitgebreid. Dixie Chicken wordt gemaakt in een veranderde bezetting waarbij Estrada plaatsmaakt voor de uit New Orleans afkomstige bassist Ken Gradney. In combinatie met de eveneens toegetreden percussionist Sam Clayton en zanger/gitarist Paul Barrère voegt de groep nu ook invloeden uit de jazz, pop en funk toe aan haar staalkaart van klankkleuren.

Opvolger Feats Don't Fail Me Now uit 1974 markeert een hoogtepunt in de ontwikkeling van alle groepsleden in die periode. De gelaagde opzet van hun liedjes zorgt voor een verdieping van het groepsgeluid. De ritmesectie is uiterst bedreven in het spelen van complexe patronen die het avontuurlijke en gelikte gitaarspel van George en Barrère optimaal ondersteunen. Payne voegt daar een uiterst inventieve combinatie aan toe van akkoorden op diverse keyboards. Quasi moeiteloos vermengt hij daarbij partijen uit de blues en jazz met de klanken van de tingeltangelpiano uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten.

Het album schiet uit de startblokken met een aantal uptempo liedjes die gespeeld worden met een mate van durf, vitaliteit en klasse die volslagen uniek is. De dominante rol die George op de vorige albums vertolkte als liedjesschrijver wordt op Feats Don't Fail Me Now ingeruild voor een democratische werkwijze. Het stelt Hayward, Payne en Barrère in staat zich te profileren als bedreven schrijvers en co-schrijvers van een flink aantal nummers op dit album. De vaak autobiografische liedteksten geven een ongecensureerde doorkijk in de turbulente wereld van een groep musici op tournee. Waarbij Barrère in het door hem geschreven Skin It Back de luisteraar op onverholen wijze laat weten dat de jongens ‘niet op de Joodse wijze gedoopt zijn’.