Recensie
Opeth - The Last Will And Testament
Reigning Phoenix Music
De Zweedse componist Mikael Akerfeldt is de meester van het licht en donker in de metal. Met zijn band Opeth laat hij op het nieuwe conceptalbum The Last Will And Testament de tijden van de beroemde schrijver August Strindberg herleven. Behalve met licht en donker speelt Akerfeldt in de verschillende songs ook met het volume. Opeth speelt in een snel tempo afwisselend van metal naar klassiek en alle stromingen die ertussen zitten. Het album is verdeeld in zeven paragrafen en een epiloog. Het verhaalt over de verdeling van een erfenis binnen een welgestelde familie in de jaren twintig van de vorige eeuw. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Akerfeldt liet zich inspireren door de schrijver Edgar Allen Poe en de hitserie Succession. Er zijn gastoptredens van Ian Anderson (Jethro Tull) op dwarsfluit en Joey Tempest. Die laatste is de vertolker van het wereldberoemde en tevens plat gespeelde The Final Countdown. Ik snap zijn aanwezigheid op dit album niet zo goed, behalve dat Tempest ook over de Zweedse nationaliteit beschikt. Zo langzamerhand is Opeth een mastodont onder de progressieve metalformaties. De band bestaat sinds 1990 en levert nu zijn veertiende album af. Het de veelzijdigheid valt Akerfelfdt ook weer terug op het grunten met raakvlakken uit zijn deathmetalperiode. De laatste keer dat hij dat liet horen was op het album Watershed uit 2008. De verschillende songs staan bol van de splijtende gitaarsolo’s door gitarist Fredrik Akesson. Al met al is The last Will and Testament een fraai, luisterrijk album. De gelijknamige tournee brengt de band op 22 februari in de AFAS Live. Hopelijk zonder Joey Tempest.
Michael Struis