Nu officieel: Grateful Dead's bootleg 'Cornell University'

Wordt vervolgd. Daarmee eindigt mijn recensie van Grateful Dead, de deluxe heruitgave van hun eerste album. Warner Brothers vervolgt de reeks sneller dan Heaven op papier kan bijbenen, dus hier op de site alvast deel 2: Cornell University. Een van de Dead’s meest geliefde bootlegs in een officieel jasje. Een 9.

In het boek Middlesex voert de Grieks-Amerikaanse schrijver en winnaar van de Pulitzerprijs Jeffrey Eugenides een groep eigenaardige jonge mensen ten tonele. Ze wonen bij elkaar in een park in San Francisco. Hun gesprekken draaien in eindeloze cirkels rond één onderwerp: de verrichtingen van hun favoriete groep Grateful Dead. Ik had met gemak in die groep fans gepast. We gaan terug naar 1974. Voor mij was het gerucht dat Grateful Dead een concert zou geven in het Vondelpark in Amsterdam een reden dat jaar mijn vakantie op de grens van Marokko met Algerije te onderbreken. Vierduizend kilometer verderop hoorde ik dat Amsterdams burgemeester Ivo Samkalden – hij leidde de gemeente in de roerige jaren 1967 tot 1977 – de organisatoren geen toestemming had verleend.

Warner Brothers lenigt 43 jaar na dato mijn leed door een van de Dead’s meest geliefde bootlegs uit hun omvangrijke catalogus een officieel jasje aan te trekken. Deze door Jeffrey Norman geremasterde versie bevat een concert van de groep in 1977 in de Barton Hall van Cornell University, een elite-universiteit in Ithaca, New York. Het zijn de creatieve hoogtijdagen van de groep die met klassieke americana-albums als Workingman's Dead en American Beauty en een succesvolle Europese tour sinds het begin van de jaren zeventig zijn reputatie stevig heeft verankerd in de annalen van de populaire Amerikaanse muziek.

Uitgesmeerd over drie schijven kunnen we ons nu een idee vormen van de muzikale reikwijdte en impact die een Grateful Dead-concert in die periode kenmerkten. De opnames stammen rechtstreeks af van de Betty Cantor-Jackson tapes. De 350 tapes van de Dead’s vaste geluidstechnicus vormen een substantieel onderdeel van de omvangrijke catalogus van de band. De drie schijven bevatten een goed gedoseerde doorsnee van hun toen al omvangrijke oeuvre.

Ze wisselen bekende covers als Mama Tried, Not Fade Away, Morning Dew en Dancing In The Street af met het uitgesponnen lied St. Stephen uit de psychedelische hoogtijdagen van de groep eind jaren zestig. Maar we horen ook liedjes uit een wat latere periode als New Minglewood Blues, Fire On The Mountain. Ook Deal en One More Saturday Night van de soloalbums van Jerry Garcia en Bob Weir krijgen op deze liveplaat die vertrouwde Grateful Dead-aanpak. Die werkwijze legt al improviserend steeds weer nieuwe details en muzikale invalshoeken bloot. Als bonus trakteert de Dead het publiek op een van de eerste live-uitvoeringen van Estimated Prophet, van het album Terrapin Station dat de groep vlak voor deze tour heeft opgenomen.