Nick Lowe - Indoor Safari

Yep Roc

Het verhaal is bekend: Nick Lowe, pubrocker van het eerste uur, bassist van Brinsley Schwarz, begaafd songwriter en muzikale kompaan van onder meer Dave Edwards (in de band Rockpile), raakte in de loop van de jaren tachtig berooid en aan lager wal door drugs- en drankmisbruik. Hoewel hij met behulp als vrienden als Jake Riveira (de baas van Stiff Records) en Elvis Costello diverse pogingen ondernam om van de drank en uit de goot de raken, lukte dat pas echt toen hij in 1992 onverwacht een kapitaal verdiende met de royalty’s die hij ontving omdat een (instrumentale) versie van zijn song (What's So Funny 'Bout) Peace, Love And Understanding terechtkwam op de soundtrack van The Bodyguard, de filmhit met Whitney Houston. Clean en miljoenen rijker kwam hij in 1994 sterk terug met het uitstekende album The Impossible Bird. In de jaren die volgden maakte hij iedere twee à drie jaar prima albums, gevuld met uitstekende, vaak op rockabilly geïnspireerde eigen popliedjes. Maar vanaf 2011 bleef het stil, op een niet onaardig kerstalbum na. Maar nu is er dan ineens Indoor Safari, opgenomen met de vier gemaskerd optredende mannen van Los Straitjackets. Met schijnbaar achteloos gemak neemt hij de draad weer op: Indoor Safari klinkt alsof Lowe sinds 2011 de studio niet heeft verlaten. Eigenlijk maakt hij met dit prima album dus voor de tweede maal een comeback. Oké, zijn stem klinkt ouder en soms wat dun, maar wat geeft het als je kunt genieten van heerlijk ouderwets klinkende nummers als Jet Pack Boomerang, Trombone of Different Kind Of Blue.

Roeland Smits