Nevenproject: als een bliksemschicht

Nevenproject is in eerste instantie een familieaangelegenheid en pas daarna een zijproject van Rowwen-Hèze frontman Jack Poels. Samen met zijn neven John Neessen (gitaar), Sander Stappers (bas) en achter-achter-achterneef Jules Fransen (drum) heeft Poels een nieuw rockbandje opgericht. Ondanks mijn hekel aan verkleinwoorden zeg ik bewust ‘bandje’ omdat Nevenproject op een aangename manier gespeend lijkt van vermoeiende hemelbestormende ambities die veel beginnende bands aankleven, maar juist het eerlijke spelplezier vooropstelt.

Tekst Ludo Diels

Nevenproject is ontstaan uit een gedeelde liefde voor dezelfde muziek die de neven op familiefeestjes veelvuldig met elkaar uitwisselden. Voor oom Jack bestaand uit jeugdsentiment, voor de neven een regelrecht staaltje muziekarcheologie. Samen een keer een album maken, de hort op met klanken die teruggrijpen op Thin Lizzy, Granddaddy en Status Quo, dat is wat ze wilden. Maar dan niet als coverband, maar met teksten van de Hank Williams van de Peel, Jack Poels. Zie daar: Nevenproject.
 
De albumpresentatie vond op 28 juni als concert plaats in Uden in poppodium De Pul. Hoewel Nevenproject niet expliciet om Jack Poels draait, is hij onmiskenbaar de man van de avond. Mede dankzij zijn kilometrage als zanger van een al bijna vier decennia rondtoerende band beweegt hij zich het soepelst op het podium. Gezegend met overmatig veel charisma, in het bezit van een puike Gretsch-gitaar en geboren met een talent voor het vertellen van verhalen, maakt hij het voor zijn neefjes niet bepaald gemakkelijk om uit zijn schaduw te treden. De neven links naast Poels maken daarom soms een enigszins verstijfde indruk, alsof ze bang zijn om voor oom Jack de mist in te gaan. Die stroefheid wreekt zich nu en dan in een basloopje of gitaarsolo. Daar waar Poels meteen lekker losgaat trekken de jonge honden de handrem juist een beetje aan, zo lijkt het. Wanneer de band een keer buiten de lijntjes kleurt of zich onbevangen waagt aan een hilarisch nieuw nummer over de laatste rit van Poels’ oude Volvo door het dorp, werpt Nevenproject de schroom van zich af en staat er een strakke rockband te spelen. De band heeft net als die ouwe Volvo nog wat zelfverzekerde kilometers nodig, maar komt wel veilig aan op de bestemming. Nevenproject voelt aan als een begin, een charmante frisse start. Een band met de spirit om op eigen benen te willen staan zonder te leunen op de beproefde formatie van de senior.
 
Dorpsmagie

Nevenproject biedt een genoeglijke avond, dat staat buiten kijf. De liedjes zijn stevig en putten, net als de meeste nummers uit het Poels songbook, uit de eigen dorpse omgeving die bevolkt wordt door tamme reigers en slempende Rudy’s waar je op kunt bouwen en waar je op zoek naar sleutels een verloren gewaand object terugvindt of als jongen na het zien van een gitaar voorgoed bent veranderd. Dorpsmagie. In de liedjes speelt de zintuiglijke ervaring van klank en beeld een belangrijke rol. Zo ook in Bliksemschicht, een van de prijsnummers, waarin het licht als een inzicht naar binnen valt. Net als in een gedicht van Pierre Kemp is dit het mysterieuze licht van een nieuw begin, dat volgt op de duisternis.

Bliksemschicht, inens dan velt ’t licht
nar binne toe, alles begint
wir van vur af aan, dor wear en wind.
 
De muziek van Nevenproject past in het idioom van Jack Poels, die zo nu en dan in soloprojecten een andere kant van zich laat horen. Op beide soloplaten waren het minimalistische, ongepolijste singer-songwriternummers en op Nevenproject klopt zijn rock-‘n-roll-hart. Alles wat hij aanpakt doet hij met volle inzet. Nevenproject kent buiten een lange rijpingstijd van zeker een drietal jaren ook mooi verzorgd artwork met stemmige schilderijen van Poels en teksten die elke stampende rocker van een betekenisvol fundament voorzien. Neem de prachtige ballade Totempoal, die qua zeggingskracht de vergelijking met de beste nummers van Poels’ moederschip Rowwen Hèze moeiteloos doorstaat.

Daarin een regel waarin het wezen van Nevenproject, het leven van de zanger en de essentie van het bestaan is vervat, met een hoofdrol voor liefde, dankbaarheid, vriendschap én familie:

ze zegge wal, echte liefde
keumt pas op ’t eind
dan bin ik blie dat ik dit leave
nou al heb gekend, ik bin verwend
 
mmm, blieve danse
rond de totenpoal, mmm