Moddi: 'Unsongs'

Al sinds Moddi ons in 2011 te woord stond weten we dat de Noorse muzikant is gezegend met een karrenvracht talent en minstens even veel principes. Korte reisverslagen maakten de afgelopen jaren duidelijk dat hij in alle windstreken speurde naar verhalen van en over collega’s wier principes hen in de problemen brachten. Soms kwam het ze ‘slechts’ op een radioboycot te staan, in andere gevallen werden ze tegengewerkt, gevangen gezet of zelfs uit de weg geruimd.

Over de achtergrond van de nummers zouden we met gemak een paar pagina’s kunnen schrijven, maar eerst dient benadrukt wat een fantastische klus Moddi muzikaal heeft geklaard. Reizend en direct betrokkenen ontmoetend heeft hij zich volkomen ingeleefd. Ronduit verbluffend is hoe hij zich hun composities vervolgens toeëigent. Moddi hertaalde ze, voorzag ze van prachtige instrumentatie en weet dankzij zijn typerende voordracht hun boodschap werkelijk bezield over te brengen - of het nu gaat om materiaal van Pussy Riot, Palestijnse, Chinese of Israëlische musici, of Billie Holiday’s klassieker Strange Fruit.

Van ons onbekende ‘exotische’ liedjes iets aansprekenders maken is nog relatief te doen, maar als je erin slaagt Kate Bush’ Army Dreamers nog harder te laten binnenkomen dan de componiste zelf ten tijde van de Falkland-oorlog mag dat een formidabele prestatie heten. Met Unsongs evenaart Moddi de klasse van zijn debuutalbum Floriography. De waardevolle inhoud maakt het potentieel zelfs tot het hoogtepunt van zijn prille carrière.