Milo Meskens: een goed mens

Milo Meskens doet voor het eerst van zich spreken als finalist van De Nieuwe Lichting, een muziekwedstrijd van Studio Brussel. In 2018 komt zijn debuutalbum Contrast uit. Een sympathieke, jongeman en een enorm gedreven muzikant. Van jongs af aan staat het leven van Meskens in het teken van de muziek. Hij had het zeer moeilijk tijdens de coronacrisis. Zijn optreden op Pukkelpop, waar hij enorm naar uitkeek, ging in rook op.

Door Michiel van den Dorpel 

Hoe is het me je?
“Ach, de afgelopen weken zijn zeer fijn voor me geweest. Ik heb mijn ep A Letter uitgebracht en ik heb me voorgesteld in mijn favoriete café in Gent, met een soort presale listening party. Het café heeft een capaciteit van zo’n honderd bezoekers, maar dat was bij lange na niet genoeg; er stonden vele mensen buiten te wachten. Een mooie bevestiging van hoe goed de ep onthaald wordt. Fijn dat de muziek waar ik jaren aan heb gewerkt de wereld in mag komen. Daarna ben ik een week in Engeland geweest, waar ik echt de tijd van mijn leven heb gehad. Ik heb daar mijn eigen kleine netwerkje en een goede uitgever die mij introduceerde bij een aantal mensen. Zo heb ik sessies gedaan met schrijvers en bandleden van mensen die miljoenen platen hebben verkocht, zoals Lewis Capaldi, Lily Allen, Lana Del Rey en James Bay. Het is leuk om te merken dat ik als een zesentwintigjarige Belgische snotneus toch heel fijn onthaald wordt en complimenten krijg voor mijn gitaarspel en mijn talent als liedjesschrijver. Het heeft me verrast hoe down to earth iedereen was.”

Waar ligt je ambitie?
“Ik denk, je moet altijd realistisch zijn. Ik ben ook maar een Vlaming. Dat maakt het leven niet gemakkelijk als je de wereld wilt veroveren in de muziek. Die kans is klein. Als ik mag dromen dan weet ik waarvoor ik ga. De reden waarom ik in de trein stap en in een crappy hotel in Londen slaap om al die sessies te doen, is om mee te doen op dat hoogste niveau. Ik voel hoe hard ik ervan geniet dat er niemand aan mij twijfelt. De kern van de zaak is dat niets in de wereld me gelukkiger maakt dan muziek maken.”

Hoe kijk je terug op je jeugd?
“Niet zo niet zo super denderend. Ik was een dromer, sociaal niet capabel. Een ideale prooi om belachelijk gemaakt te worden. Mijn muzikale ambities sloten ook niet aan op de gangbare richting, wat ook niet hielp. Op mijn vijftiende jaar pleegde mijn beste vriend zelfmoord. Dat was de reden voor mij om zelf teksten te gaan schrijven. Het hielp me om beter met mijn gevoelens om te gaan. Tot op de dag van vandaag is muziek voor mij een vorm van therapie. Ik maak altijd nummers die persoonlijk dicht bij me staan en krijg vaak bevestiging van anderen, die vergelijkbare ervaringen hebben gehad en moed putten uit mijn muziek.”

Waar werd bij jou vroeger naar geluisterd?
“Goede vraag! Mijn vader was van de blues. Als we op vakantie gingen naar Zuid-Frankrijk luisterden we urenlang naar de blueslegendes als Albert Collins, B.B. King, Eric Clapton, Jimi Hendrix, etcetera. Ik kan me nog van lang geleden een situatie herinneren dat we ergens in een veld reden, en ik als jong knulletje achterin het schurende geluid van een Stratocaster hoorde. Het gevoel dat dat losmaakte, hoe hard dat binnenkwam, maakte dat ik dat ook wilde doen.”

Wanneer begon je zelf met muziek?
“Ik heb vijf  jaar klassieke gitaar gestudeerd, maar dat wilde ik niet meer. Ik besloot zelf de blues te leren. In mijn tienerjaren speelde ik in bandjes, een  beetje punk, garage, je weet wel. Ik dacht altijd dat muzikant worden voorbehouden is aan de groten der aarde, zoals Slash, Van Halen en Jimi Hendrix. Toen zag ik in een buurthuis een lokale band spelen met een fenomenale gitarist, en ik dacht: als hij dat kan, en hij komt ook uit de buurt, kan ik dat ook. Ik was denk ik vijftien, en tot ik naar het conservatorium ging oefende ik maniakaal, gemiddeld vijf uur per dag om beter te worden. Ik ben in een bluesband gaan spelen en veel in cafés gaan optreden, en geleerd  hoe met publiek om te gaan.”
 
We weten inmiddels wat ervan gekomen is met een aantal hits en het album Contrast en waarna we een tijd hebben moeten wachten op het vervolg: A Letter. Wat is de betekenis van de titel?
“Ach, zo’n naam komt tot stand in een proces met de platenmaatschappij, met oeverlange discussies.  Het is een titel die ik niet zelf gekozen heb. De ep is het begin van het nieuwe album, dat later zal uitkomen. De titel willen we nog niet prijsgeven en daarom hebben we gekozen een (verkorte) naam van één van de tracks.”

Hoe ben je muzikaal te werk gegaan?
“Ik heb gedacht, ik ben naast songwriter ook gitarist in hart en nieren. Dus besloot ik een plaat te maken zoals een gitarist een plaat zou maken. We zijn naar Nederland getrokken, naar de studio’s van Audio Worx, waar ze ​een gigantische tapemachine hebben, zoals je die niet vaak ziet. We hebben alles live, in één take opgenomen, waardoor je een soort samenspel krijgt, een interactie tussen de muzikanten die ik persoonlijk weleens mis. Ik ben opgegroeid in bluescafés, daar gaat het altijd zo: je luistert naar de ander en speelt daar op in. Het was zo verfrissend voor mij om zo een plaat te maken, ook al was het niet het meest commerciële beslissing.”    

Welke thema’s schuilen er achter de lyrics?
“Het zijn rauwe, harde thema’s. Er is heel veel gebeurd in de jaren dat ik deze nummers heb geschreven. Ik heb persoonlijk veel meegemaakt met mensen in mijn omgeving die met mentale problemen kampen, en zelfs die suicidaal zijn. Ironisch genoeg ging het, door die mensen te helpen, een tijdje ook niet zo goed met mij. Het zijn moeilijke thema’s, maar wel belangrijk om te bespreken. Vandaar Daddy Issues, dat gaat over jongeren die geen relatie aan kunnen gaan als gevolg van het slechte huwelijk van hun ouders. De meest persoonlijke song, Khloe, gaat over het samenzijn met ​iemand die worstelde met haar mentaal welzijn.​"     

Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten?
“Eerst mijn optreden in Paradiso op 4 november waar ik veel zin in heb. Terug in België speel ik op 27 november in de AB in Brussel, en daarna ga ik verder werken aan mijn volgende ep, deze keer voornamelijk met pianowerk, die ik begin 2022 uit wil brengen. Uiteindelijk moet het leiden tot de release van mijn tweede album. Ik ga veel spelen en bouwen aan mijn carrière en hoop nog eens een wereldhit te scoren. Maar na alles wat ik de laatste jaren heb meegemaakt, is mijn hoogste doel later gezien te worden als een goed mens.”

Milo Meskens live: donderdag 4 november in Paradiso, Amsterdam; zaterdag 27 november in AB, Brussel