In memoriam: Eagle Glenn Frey

"Als we bij de grote jongens willen horen, moeten we een paar heel goeie liedjes schrijven", stelde Glenn Frey vast toen hij en Don Henley besloten muzikaal samen te beginnen. Vrijwel vanaf het begin in 1972 hoorden hun Eagles bij die grote jongens. Hun sfeerrijke countryrock egaliseerde de ruwe americanaschets van Gram Parsons. Een klein decennium later was het voorbij na een reeks egobotsingen. Elke poging tot verzoening en hereniging stuitte op het vastberaden ‘nee’ van Glenn Frey. Sinds 1994 waren ze weer vriendjes. De Eagles tourden voor eeuwig – tot Frey overleed, maandag 18 januari.

Longbranch Pennywhistle en Shiloh zijn eind jaren zestig de vehikels voor de eerste Westcoast probeersels van respectievelijk Glenn Frey – met John David Souther – en Don Henley. Ze verkeren met David Crosby, Joni Mitchell, The Byrds en vooral Jackson Browne. Diens writer’s block bezorgt de Eagles hun eerste hit. Browne krijgt Take It Easy maar niet verder dan de eerste zin van het tweede couplet. Well, I’m a-standin’ on a corner in Winslow, Arizona... Ja, en hoe nu verder? Frey vindt de uitweg. ... and such a fine sight to see. It’s a girl, my Lord, in a flatbed Ford, slowin’ down to take a look at me.’ He-man Frey verlost Browne. Frey is een natuurlijk arrangeur en klassiek geschoold, hij speelt piano sinds zijn vijfde.

Op het titelloze debuut van de Eagles – Frey, Henley, Bernie Leadon en Randy Meisner – staan drie hits. Naast Take It Easy zijn dat Peaceful Easy Feeling van hun vriend Richard Tempchin, en Witchy Woman, geschreven door Leadon en Henley. De eerrste compositie van Frey en Henley samen wordt Desperado, het titelnummer van het conceptalbum dat de twee bedachten met Jackson Browne. On The Border en One Of These Nights verstevigen hun status. De eerste botsingen – meestal onuitgesproken – leiden tot het vertrek van Leadon. Zijn vervanger is Joe Walsh, door Frey omschreven als '"an interesting bunch of guys". In drugs, alcohol en rock ‘n’ roll in het algemeen is Walsh de toegewijde leerling van Who-drummer Keith Moon, rocktijdbom # 1. Iedereen volgt.

Na veel treuzelen, wikken en wegen, en proberen leveren de Eagles onder zware druk Hotel California af. De kwalificatie ‘meesterwerk’ is voor 90 procent te danken aan het titelnummer, dat is gebaseerd op een demo van Don Felder, de technisch briljante sologitarist. Henley domineert de zang, Felder en Walsh de gitaren, en Frey? Een tikje op de achtergrond, wat niet past bij zijn karakter. En hé, is hij niet de oprichter?

Frey is als eerste zanger vanzelfsprekend en geruisloos gepasseerd door Henley. Dat gevecht met zijn makker van het eerste uur gaat hij niet aan. In plaats daarvan botst hij onontkoombaar met Felder Meisner en Felder. Die laatste, altijd veel te vriendelijk en aardig, houdt het zelfs voor gezienverlaat zelfs de groep, Poco’s Timothy Schmit vervangt hem. Kort, want de ego’s redden het niet meer. De Eagles vallen uit elkaar.

De solocarrières vlotten redelijk. Don Henley scoort een reeks hits, Glenn Frey twee, maar hij vult dat aan met rollen op tv – Miami Vice – en in films – Jerry Maguire. De fans blijven roepen om de hereniging. "When hell freezes over", is het hopeloze commentaar vanuit de Eagles-entourage. Enfin, de hel bevriest, Pasen en Pinksteren vallen op één dag, met dank aan Travis Tritt. Hij haalt de Eagles bij elkaar als omlijsting voor zijn odeproject. Eindelijk zwicht Frey. "Ik herinnerde me hoe mooi we het hadden gehad en hoe veel vriendschap we voor elkaar hadden gevoeld." Het is meteen zo leuk dat ze weer beginnen. Het dankbare publiek krijgt te horen dat de Eagles nooit uit elkaar zijn gegaan maar veertien jaar vakantie hebben genomen.

De Eagles zijn ondanks Desperado en Hotel California vooral een singlesgroep geweest. Hun verzamelaar Their Greatest Hits is de best verkochte aller tijden. Glenn Frey heeft daarin met een reeks klassieke nummers een niet te overschatten aandeel gehad.

Glenn Frey: 6 november 1948 - 18 januari 2016