Maite Hontelé: een tweede leven

Een Nederlandse trompettiste die uitgroeit tot koningin van de salsa. Het mag een klein wonder heten, maar het lukte Maite Hontelé. Ze drong door tot de wereldtop van dit typisch Zuid-Amerikaanse mannenbastion. Maar liefst tien jaar verbleef ze in Colombia, In 2020 gaf ze er op de toppen van haar succes ineens de brui aan. Opgebrand.

Tekst Ludo Diels Foto Hugo Thomassen

Vermoeid keerde Maite Hontelé (44) naar Nederland terug. Ze hing haar trompet aan de wilgen en zocht naar het kleine huiselijke geluk met een hoofdrol voor liefde, mentale rust en plezier. En nu, een paar jaar later, pakt ze de muziek toch weer op. Gelouterd door de lange rustpauze. We mogen gerust spreken van een wederopstanding. “Ik voel dat ik weer iets heb te ontdekken. Maar ik doe het nu anders. Ik geef deze ontdekking meer tijd en ruim-te. Plezier staat voorop.”

Een gesprek met haar zou gemakkelijk kunnen blijven hangen in de gloriedagen van haar Zuid-Amerikaanse carrière, maar ze is er de persoon niet naar om te zwelgen in het verle-den. “Ik kijk met een goed gevoel terug op de jaren dat ik in Colombia woonde en werkte. Ik kijk er inmiddels met meer mildheid op terug.”

Wie de documentaire Ademtocht – De vele gevechten van Maite Hontelé van Marlou van den Berge heeft gezien, weet hoe zwaar het leven in de schijnwerpers op haar drukte en haar deed afstevenen op een burn-out. “Om los te komen van de druk moest ik diep gaan en de muziek loslaten. Dat viel niet mee. Ik had tijd nodig om tot mezelf te komen.”
Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het muzikale bloed kruipt immers waar het niet gaan kan, zo blijkt. Want Maite Hontelé is terug. “Terugkomen naar de muziek was een pro-ces. Ik moest een lange weg afleggen. Inmiddels ben ik tot het inzicht gekomen dat ik ook bestaansrecht heb zonder trompet of bugel, dat ik geluk kan ervaren zonder te moeten spe-len. Het is geen eerste levensbehoefte meer. Vroeger zag ik dat anders. Door schade en schande ben ik rijper geworden. Er is zoveel meer. Zoals mijn vrouw en mijn twee kinderen. Muziek blijft belangrijk voor me, maar dan vooral als bron van plezier. Ik ben in Colombia gestopt omdat ik er geen plezier meer aan beleefde. Succes had ik in overvloed, maar wat is dat waard als je niet gelukkig bent?”

Reis
Haar hernieuwde muzikale vuur werd aangewakkerd toen ze naar de Muziekcentrale van instrumentenmaker Adams in Ittervoort afreisde voor een kleine reparatie aan het ventiel van haar bugel. Ze speelde op die bugel enkel nog kinderliedjes. Ambities koesterde ze op muzikaal gebied niet meer. “Miel Adams suggereerde glimlachend of het niet eens tijd werd voor een nieuwe bugel. Ik moest lachen toen hij dat opperde. Maar toen ik het instru-ment eenmaal in mijn handen had gebeurde er iets. Alsof die bugel tot mij sprak. Ik voelde dat ik op dat instrument – de F1 – iets moest ontdekken, dat ik iets te zeggen had. De zin om te spelen kwam terug. Een heel bijzonder gevoel.”

Haar muzikale reis begon toen ze op haar negende trompet ging spelen. “Mijn ouders waren verhuisd van Utrecht naar Haaften, een dorp aan de Waal. Daar sloot je je aan bij de fanfare als je muziek wilde maken. Toen ik me aanmeldde hadden ze alleen bugels in de aanbie-ding, voor andere instrumenten bestond geen vacature.” Achteraf bleek dat een gelukkig toeval, al doet haar Spaans klinkende voornaam haast vermoeden dat haar lot was uitge-stippeld van hogerhand. “Soms denk ik dat ook weleens”, bekent ze.

De naam Maite was eind jaren zeventig in Nederland populair door films van de Spaanse cineast Carlos Saura. Haar ouders hadden een zwak voor Spanje en latin. Als dartele trom-pettiste sprak de swingende salsa haar meer aan dan de blaasmuziek. “Op mijn veertiende ging ik iedere donderdag naar de muziekschool in Utrecht, waar een salsagroep actief was. Het was een hele onderneming, want ik moest met de bus van Gorkum, waar ik op de mid-delbare school zat, naar Utrecht en daarna weer door naar Haaften.”

Daarna volgde een gedegen studie aan het Rotterdams conservatorium. “Die opleiding ben ik veel dank verschuldigd. Ze deden eigenlijk geen latin voor trompet, wel voor piano en per-cussie. Ze hebben het voor mij mogelijk gemaakt door me te laten studeren bij een externe docent.” Zo werd ze een veelgevraagd trompettiste en the rest is history.

Dit is een deel van het interview met Maite Hontelé dat is te lezen in Heaven #3 2024 (nu in de winkel).