Lone Justice - Viva Lone Justice

Afar Fire

Twee albums maakte Lone Justice slechts: hun naamloze debuut in 1985 en Shelter in 1986 (met nog slechts twee leden van de originele bezetting). Daarna viel de band uiteen vanwege interne spanningen en de druk die door platenmaatschappij Geffen Records werd uitgeoefend op zangeres Maria McKee om een solocarrière te starten. Wie weet wat er gebeurd zou zijn als die carrière minder succesvol was geweest, maar toch wist Lone Justice met die twee platen op zijn naam een dusdanige indruk achter te laten dat een nieuw album van de band, bijna veertig jaar na hun vorige, mijn nieuwsgierigheid zeker wist te wekken. Het slechte nieuws is dat Viva Lone Justice allesbehalve nieuw is. Het grootste deel is afkomstig van de sessies uit 1993 waarmee McKee zich voorbereidde op de opname van haar album You Gotta Sin To Get Saved (nog steeds een van haar beste), en daarbij de hulp inriep haar oude bandleden Ryan Hedgecock (gitaar), Marvin Etzioni (bas), en Don Heffington (drums). Het goede nieuws is dat Lone Justice ijzersterk klinkt, ondanks dat de band destijds niet meer echt bestond. En vooral: klinkt als een (h)echte band. Nummers als opener You Possess Me, en een in de studio geïmproviseerde versie van I Will Always Love You snijden door hart en ziel, en de energie spat uit de luidsprekers op Teenage Kicks (een cover van The Undertones), Skull And Crossbones en Jenny Jenkins. De (weliswaar levendige) liveversie van Nothing Can Stop Me Loving You valt een beetje uit de toon vanwege de rommelige productie, maar verder is Viva Lone Justice eigenlijk een prima, absoluut niet gedateerd klinkend album waarop McKee andermaal laat horen wat een uitstekende zangeres ze toch is. Maar het allerbeste nieuws zou toch zijn als Lone Justice met een echt nieuw album zou komen (al zou dat dan helaas moeten zonder drummer Don Huffington, die 2021 is overleden).

Roeland Smits