.jpg)
Binnenkort verschijnt Blauwe Vear, het eerste soloalbum van Jack Poels, voorman van Rowwen Hèze. In Heavenmagazine staat het interview van Ludo Diels. Die vroeg hem ook nog naar de muziek die hem het meest inspireerde.
Van Morrison, Astral Weeks
Dit album kun je altijd beluisteren. Het is tijdloos. Zijn muziek zoek ik eens in de zoveel jaar weer op. Dan draai ik een periode niks anders dan Van the Man.
Lucinda Williams, Car Wheels On A Gravel Road
Prachtplaat. We gingen voor het eerst met de band naar de States en bij de Moon River Bar in Spicewood hoorden we de rubber banden van de pick ups letterlijk knarsen op het grind.
John Hiatt, Crossing Muddy Waters
Alles wat je van John Hiatt kende, kwam terug bij de kern, terug bij af. Het was alsof al zijn eerdere grote studioplaten kleiner klonken dan de grote muziek op dit klein klinkende album.
Steve Earle, Train A Comin’
Later qua folkgehalte nog een keer herhaald met de Del McCoury Band. Even geen elektrische gitaren meer. We zagen de muzikanten beurtelings naar een microfoon lopen om zich voor het publiek te laten doorversterken.
Johnny Cash, American Recordings
Je hoort het knip- en plakwerk tussen de regels door. Zijn stem lijmt alles weer samen. Net toen je dacht dat al z’n oude werk niet meer te overtreffen was kwam producer Rick Rubin met deze sobere herfstige klanken.
Alison Krauss, New Favorite
Zelden zo’n loepzuivere zang gehoord. En voor het eerst een gitarist, Jerry Douglas, die met zijn bottleneck zijn dobro echt kon laat praten. Precies op de goeie plekken tussen de zang door. Meesterlijk.
Gillian Welch, Time The Revelator
Vroeger hield ik van The Hollies, The Bee Gees en The Raspberries (Don’t Want To Say Goodbye). Harmonieuze samenzang. Nu van de samensmeltende stemmen van The Civil Wars en van Gillian Welch en Dave Rawlings.
The Pogues, If I Should Fall From Grace
Shane McGowan was samen met Phil Lynott degene die harde muziek probleemloos kon verweven met romantische teksten. Bij Thin Lizzy klonk tussen al het gitaargeweld I’m Still In Love With You, bij The Pogues Rainy Night In Soho.
Los Lobos, La Pistola Y El Corazón
Wij kenden ze van Anselma, How Will The Wolf Survive? en later Kiko, en toen ineens dit akoestische tussendoortje. Estoy Centavo Aquí werd De Moan Die Lach Ni Mier. Ze hebben ooit nog met Rowwen Hèze samen in Paradiso gespeeld.