Lee Fields: ‘Liefde is wat mensen nodig hebben’

In de jaren tachtig gooide hij bijna het bijltje er bijna neer. Maar gelukkig is Lee Fields op 71-jarige leeftijd nog steeds actief. Geïnspireerd door James Brown en Sam Cooke houdt hij de soul springlevend.

Door Kees van Wee

Handig hoor, als artiesten worden vergeleken met anderen. Je weet dan meteen wat je kunt verwachten en of de muziek in je straatje is. Maar soms word je dan toch een beetje op het verkeerde been gezet. Als je leest dat Lee Fields de nieuwe James Brown is, verwacht je al snel dampende, spetterende, uptempo funk in de geest van Sex Machine. Maar zo heftig is de muziek van Fields niet. Bomvol soul, dat wel, en de vergelijking met James Brown snijdt absoluut hout als het gaat om diens rustigere werk.
 
Lang muzikaal leven
Fields is ook aanzienlijk ouder dan je op grond van het predikaat ‘nieuwe James Brown’ wellicht verwacht. Hij is volgens de Engelse Wikipedia geboren op 26 april 1950 (al heeft allmusic.com het over 1951) en heeft al een lang muzikaal leven achter de rug. Dat begon toen hij als tiener de bus pakte naar New York om zijn muzikale ambities in vervulling te laten gaan. Naar verluidt wilde zijn moeder hem tegenhouden, maar lukte dat niet, waarna ze hem twintig dollar toestopte om hem op weg te helpen.
 
Little JB
Aanvankelijk, in de vroege jaren zeventig, maakt Fields funk in de geest van, inderdaad, James Brown, van wie hij een enorme fan is. Het levert hem al snel de bijnaam ‘little JB’ op. Maar na verloop van tijd kiest hij voor een zachtmoediger geluid, minder funky, ‘mooi’ gezongen, met zijn gloedvolle soulstem.

Platen
Zijn eerste single dateert van 1969 maar pas tien jaar later brengt hij zijn eerste lp uit, in eigen beheer. Het wordt uiteindelijk een gewild collector’s item, niet in de laatste plaats omdat hiphoppers er graag samples van plukken. Sinds 1997 is er een reguliere uitgave. Daarna volgen er nog een dozijn albums.
 
The Expressions
Hij wist al vroeg dat hij ooit op de begeleidingsband van zijn dromen zou stuiten, maar moest wel veel geduld hebben. Pas in 2009 - hij was toen al dik in de vijftig - komt die droom eindelijk uit en sindsdien opereert hij onder de naam Lee Field & The Expressions.
 
Racisme
Zijn laatste album is van 2019: It Rains Love. Zoals de titel al aangeeft, is de liefde een belangrijk thema. De oorsprong daarvan dateert al van lang geleden. Tijdens zijn jeugd op het platteland had hij met veel racisme te maken. ‘Soms mochten we achterop de pick-uptruck van mijn vader mee naar de winkel in Greene Country, North Carolina, voordat we naar Wilson verhuisden. Als mijn vader dan de winkel inging en ons achterop de truck achterliet, zeiden mensen soms nare dingen of begonnen ze te schelden. Het was dus een periode van raciale spanning, maar ik had een mooie tijd omdat ik niet koos voor de route van de haat. Mijn vroege jaren in Wilson leerden me dat er ook veel goede mensen zijn.’
 
Liefde
Liefde in plaats van haat, dat is de rode draad van It Rains Love. Hij zegt er het volgende over: ‘Het eerste wat je moet proberen, is iets te schrijven waar mensen wat aan hebben. En het lijkt mij dat liefde is wat ze nodig hebben. Het is tegenwoordig moeilijk te herkennen wat goed en fout is. Op het ene tv-station vertellen ze me: Wat je elders hebt gehoord klopt niet. En dan kijk ik naar een ander station en zeggen ze: Nee, dít is de waarheid, dat andere klopt niet. We zijn allemaal op zoek naar wat echt is. En als er één ding echt is - het meest waardevolle - is dat de liefde voor elkaar. Wat mij betreft, heeft de wereld meer liefde nodig, vandaar dit album.’
 
God
Ook de liefde voor God is een belangrijk thema. ‘Ik ben christen, maar ik geloof in een alomvattende God. Ik geloof in iedere religie die je vertelt dat je de juiste dingen moet doen.’
 
In de tekst van God Is Real windt hij er (zoals gebruikelijk) weinig doekjes om:
 
I've been through a lot of changes in my life
And I also had a lot of good times
But right now I wanna talk about how I got through bad times in my life
If it's gonna help somebody who’s down and out
You see, I was down
Didn't know what to do
Nowhere to go
And no one to turn to
Then I remembered
What my mama told me
"Son, when you're in trouble
Get on your knees"

Zelfde huis, zelfde vrouw
Lee Field woont na al die jaren nog steeds in hetzelfde huis en is al meer dan vijftig jaar getrouwd met dezelfde vrouw, met wie hij vier kinderen heeft. Zonder haar had hij er in de jaren tachtig waarschijnlijk de brui aan gegeven. Synthesizers en drumcomputers maakten toen de dienst uit, hij werd steeds minder geboekt en had plannen om een restaurant te openen. Maar zijn vrouw stak daar gelukkig een stokje voor onder het motto: schoenmaker, blijf bij je leest.
 
Sam Cooke, James Brown en The Beatles
James Brown is een grote inspirator. Toch zijn een paar andere artiesten voor hem nóg belangrijker, liet hij enkele jaren geleden in een interview weten. ‘De artiest die de meeste invloed heeft gehad, nummer één, was Sam Cooke. Nummer twee is James Brown. Maar de band die ervoor zorgde dat ik entertainer wilde worden? Dat waren toch echt The Beatles. Toen ik opgroeide, wilde ik zakenman worden. Ik hield altijd van Sam Cooke, absoluut, maar die zorgde er niet voor dat ik zanger wilde zijn. Pas toen ik The Beatles zag in de Ed Sullivan Show pakte ik het geld dat ik had verdiend als krantenjongen en kocht ik een gitaar. Ze leken wel mannen van de maan, niemand had toen nog lang haar!’
 
Lee Fields treedt op zondag 27 maart op in Tivoli/Vredenburg.