Katherine Priddy: ‘Ik probeer ook mijn teen in andere wateren te steken’

Niemand minder dan Richard Thompson (Fairport Convention) was al heel snel diep onder de indruk van het werk van Katherine Priddy. Inmiddels is haar naam gevestigd en heeft ze met haar tweede album bewezen een blijver te zijn. Dit najaar treedt ze op in ons land.

Tekst Kees van Wee

Al een aantal jaren geldt Katherine Priddy als een van de belangrijkste nieuwkomers binnen de Engelse folk. Ze is op 9 november 1994 geboren in Birmingham en raakte al op jonge leeftijd geïnteresseerd in zowel muziek als literatuur. Ze behaalde een literatuurgraad aan de Universiteit van Sussex, waar ze haar vaardigheden op het gebied van het construeren en vertellen van verhalen verder aanscherpte. Deze elementen zouden volgens Wikipedia later centraal komen te staan in haar songwritingaanpak.
 
Overigens was ze in eerste instantie er zelf totaal niet van overtuigd dat ze zangtalent heeft. Pas na aandringen van een lerares durfde ze zich te laten horen en ontdekte ze dat zingen voor een publiek haar helemaal gelukkig maakt.
 
Lof van Richard Thompson
In 2018 brengt ze een ep uit (Wolf). Folkveteraan Richard Thompson (die ooit deel uitmaakte van Fairport Convention, maar al tientallen jaren erg sterke soloplaten maakt) noemt het minialbum in het jaaroverzicht van het tijdschrift Mojo het beste dat hij dat jaar heeft gehoord. ‘She has a really pretty, expressive voice, and her songs are engaging – borderline poetry in the lyrics, so it isn’t all revealed at once. I love the echoes of the British tradition, and indeed the folk rock tradition.’
 
Thompson vraagt haar om met hem te gaan toeren door Ierland (2019) en het Verenigd Koninkrijk (2021). Haar ster rijst, en ze mag het voorprogramma verzorgen van onder anderen The Chieftains, Loudon Wainwright II en Vashti Bunyan. Ook wordt ze verder in het zadel geholpen door optredens tijdens de BBC Proms, Glastonbury en Later...With Jools Holland.

Betovering die je niet loslaat
In 2021 verschijnt haar volwaardige debuutalbum The Eternal Rocks Beneath, met prachtige, ingetogen liedjes, gezongen met een dromerige, lieflijke stem. Pieter Wijnstekers van Popmagazine Heaven beloont het album met vier sterren. ‘Of ze nu een meer uptempo liedje brengt als Letters From A Travelling Man of een intens weemoedige ballad als The Spring Never Came, de betovering die ze oproept laat je geen seconde los en pas als de laatste tonen van slotnummer The Summer Has Flownwegebben, voel je je bevrijd om weer je eigen gang te gaan.’
 
Ruimere benadering
Dit voorjaar verscheen The Pendulum Swing. Ook een mooi album, maar niet iedereen vindt het een stap vooruit. Volgens Heaven-recensent Henk Rijkenbarg was het debuut ‘atmosferisch wat soberder met strijkers richting Nick Drake en John Martyn.’ Hij vervolgt: ‘Dit keer kiest ze voor een wat ruimere benadering met onder meer americana-invloeden en in een enkel nummer zelfs mariachi-trompetten. Ze verlegt hiermee de grenzen van de Britse folk. Het is allemaal verzorgd gedaan, al moet ik eerlijk bekennen dat het ook een beetje zoetgevooisd klinkt. Ik denk dat ik toch wat eerder geneigd ben haar eerste release te beluisteren, minder breed opgezet maar daardoor voor mijn gevoel juist emotioneel misschien wel effectiever.’ 
 
Progressie
Erwin Zijleman is juist wél gecharmeerd van dat vollere geluid, en meldt in zijn blog De Krenten Uit De Pop  dat hij dit tweede album misschien nog wel indrukwekkender vindt dat het debuut. ‘Vergeleken met haar debuutalbum doet Katherine Priddy op album nummer twee alles nog net wat beter <...> maar de meeste progressie hoor ik in haar songs, die een stuk veelzijdiger zijn dan op haar debuutalbum en die stuk voor stuk diepe indruk maken dankzij de gelaagdheid en veelzijdigheid. Die indruk maakt Katherine Priddy overigens ook weer met haar geletterde teksten, die deels zeer persoonlijk van aard zijn.’
 
Hoe het ook zij, het publiek weet haar albums zeer te waarderen en beide behalen de eerste plaats in de UK Folk Charts.

Geen pure folkartiest
In de loop der jaren is Katherine Priddy als artiest gegroeid. Een van de dingen die ze heeft moeten leren, vertelt ze in een interview met ticketmaster.co.uk, is het loslaten van haar ego. ‘Als je naar muziek luistert, denk je niet aan de artiest. Je luistert naar de liedjes en vertaalt die op je eigen manier, naar je eigen omstandigheden.’

Als haar in datzelfde interview gevraagd wordt hoe ze zichzelf als artiest zou beschrijven, maakt ze al snel duidelijk zichzelf niet te zien als pure folkartiest. ‘Mijn muziek is niet traditioneel. Mijn muziek bevat een aantal verhalende elementen van volksmuziek, en sommige intonaties en melodieën zijn misschien beïnvloed door de Ierse en Engelse volksmuziek waar ik naar luisterde toen ik opgroeide, maar ik probeer ook mijn teen in andere wateren te steken.’
 
Nick Drake, John Martyn… maar ook Tool
Waar ze naar luisterde toen ze opgroeide, werd vooral bepaald door haar ouders. In een interview met Desperately Lost City zegt ze: ‘Mijn ouders luisterden naar een heel eclectische mix van muziek, van Ierse volksmuziek als Planxty en Christy Moore tot Engelse folkartiesten als Nick Drake en John Martyn, en bovendien een hele hoop vreemde progressieve rock en metal. Ik denk dat de rode draad in de muziek waar ik als kind het meest van genoot het vertelaspect was – ik heb me altijd op de teksten geconcentreerd als ik naar liedjes luister. Ik denk dat het belangrijk is om naar een grote verscheidenheid aan muziek te luisteren om je creativiteit echt te voeden.’ Dat doet ze dan ook volop. Zo is ze niet alleen fan van John Renbourn en Joni Mitchell, maar weet ze ook Frank Zappa en Alt-J te waarderen, terwijl ze in haar jonge jaren helemaal weg was van de zware rock van Tool.
 
Ongelooflijk gelukkig
In die jonge jaren had Katherine Priddy niet kunnen dromen dat ze ooit haar brood zou verdienen met het maken van platen en het geven van concerten. Maar het is toch zover gekomen, en dat bevalt haar uitstekend, vertelt ze in een interview met snackmag.co.uk. ‘Ik zou helemaal niets willen veranderen, ik geniet er echt heel erg van. Ik voel me ongelooflijk gelukkig, en dat maakt al die administratie, promotie en planning goed. Ik zie mijn vrienden met hun huizen en hun negen-tot-vijf-banen, en soms denk ik dat ik misschien die route had moeten nemen. Misschien zou ik dan nu in een mooi huis wonen en gesetteld zijn, of wat dan ook. Maar dan ga je naar festivals en optredens, en ontmoet je al die geweldige mensen die hetzelfde doen als jij. Ik denk dat het gras elders altijd groener is, maar ik zou niets veranderen. Echt, ik geniet van elke minuut.’
 
Katherine Priddy treedt op zaterdag 19 oktober op in TivoliVredenburg in Utrecht tijdens het Ramblin Roots Festival, waar onder meer ook Grayson Capps, The Long Ryders, Carter Sampson, Torgeir Waldemar, The White Buffalo, Matt Andersen en John Gorka staan geprogrammeerd.