Jungle By Night: ‘Kraftwerk met trompetjes’
Het zou episch worden als Jungle by Night komt spelen, zo stelde toetsenist Pyke Pasman in 2018 in de Volkskrant met een aanstekelijk bravoure. Afgelopen zaterdag kwam het Amsterdamse collectief naar Maastricht. Episch was het niet. Ik zag een band die de weg kwijt was en grossierde in pastiches en gemakzuchtige elektronica die de zaal werktuiglijk in beweging moest brengen. En dat laatste lukte. Mission completed. Maar was het verheffend? Het was vooral weinig verrassend en op sommige momenten ronduit saai.
Jungle By Night (JBN) is ontegenzeglijk een interessante band. Ze speelden zich vanaf 2009 nationaal en internationaal behoorlijk in de kijker met muziek die elementen uit diverse stijlen van de wereld bevat. De band wordt in verband gebracht met afrobeat. Dat terwijl JBN door de jaren heen zo’n evolutie heeft doorgemaakt dat die typering de lading al geruime tijd niet meer dekt. Op hun zes studioalbums plus een liveplaat laten ze een palet aan invloeden de revue passeren. Van electro tot dance en jazz. Blazers spelen hierin evenals de percussionisten een wezenlijke rol. Met hun instrumentale composities brengt de formatie een gevoel over, geen verhaal. De muziek begrijpen betekent: dansen op een funky swingende groove.
De reputatie van JBN werd in de Maastrichtse Muziekgieterij in ieder geval niet ingelost. Bij tijd en wijle was de show geeuwend saai en zag je een band die zwaarder leunde op de lichtshow dan dat ze zelf voor vuurwerk zorgde. Het leek een routineklus. Als je het spectaculaire licht van de show zou weghalen hield je een groep over die zo uit een eindexamenfeest van de middelbare school leek te zijn geplukt. Ik had me er veel van voorgesteld en de eerdere keren dat ik het negenkoppige collectief had gezien raakten ze in mij wel een gevoelige snaar. Dit keer keek ik op mijn horloge en was opgelucht dat het voorbij was. De muziek miste focus en leek wel een pastiche. Meer krautrock dan afrobeat. Of zoals een vriend het treffend stelde: ‘Kraftwerk met trompetjes.’
Was het allemaal kommer en kwel daar in Maastricht? Zeker niet. De zaal genoot zichtbaar en er werd gedanst. En één zure recensie van iemand die niet helemaal aan zijn trekken kwam is zeker niet representatief voor het overheersende gevoel van de bezoekers. De band stond echter niet in vuur en vlam te spelen. Af en toe zag je een vonkje, dan kwam de band op gang, zo leek het. Alsof de machinerie dan even niet haperde. Het kon bijna geen toeval zijn dat een meegebrachte lamp op het podium niet functioneerde. Iets bleef daardoor donker en dat past een band als Jungle By Night niet, die hoort de boel in lichterlaaie te steken. Volgende keer beter, dan hopelijk wel episch.