Jordan Mackampa: buitenbeentje

Zijn muziek klinkt rijk, goed doorvoed, eerlijk. Muziek als een uitnodiging om deel te nemen aan een maaltijd waarin verschillende smaken en aroma’s samensmelten. Gezellig en luchtig, maar beslist geen niemendallerig of zoetsappig tussendoortje. Daarvoor zijn de onderwerpen die de jonge twintiger Jordan Mackampa op zijn debuut Foreigner aansnijdt te pregnant en heeft zijn muziek te veel zeggingskracht

door Ludo Diels
 
Hoewel in maart 2020 pas zijn eerste album verschijnt is zijn faam hem reeds vooruitgesneld als wij hem in Amsterdam ruim een maand voor de release spreken. Met nummers als Battlecry (2017) en What Am I (2019) heeft hij zijn muzikale visitekaartje afgegeven. Melodische midtempo muziek waarin een vleugje soul, jazz en rock doorschemert. Rijk georkestreerd, of in de woorden van Jordan Mackampa: ‘lush’. Zijn Congolese achtergrond steekt hij muzikaal evenmin onder stoelen of banken. Maar ook invloeden uit bijvoorbeeld Brazilië, zoals in het nieuwe nummer Magic vallen binnen zijn weelderige smaakpalet. “Vaak zie ik kleuren als ik muziek hoor. Bij Magic heb ik een soort oranje, geel en groen gevoel. Ik wilde het inderdaad een Braziliaanse touch geven.”

Een aardige man die Mackampa. We besluiten een drankje te nemen bij de bar van het luxueuze hotel dat deze middag gekozen is als locatie voor een hele reeks interviews. Even weg van de ruimte die is gereserveerd om de zanger naar zijn debuut te vragen. Even weg; dat bevalt hem zichtbaar. Wel neemt hij – kind van deze tijd – zijn smartphone mee om alles op te nemen. Every inch a gentleman deze Mackampa met zijn mustard-kleurige muts en zijn slobberende blauwe joggingpak. Zoals te doen gebruikelijk in Engeland drinkt hij zijn thee graag met een wolk melk. “Londen beschouw ik als mijn thuis. Toch zou ik er niets op tegen hebben om naar de Verenigde Staten te verhuizen.” Lachend: “Weet je, ik ben gek op American diners. Maar ook het publiek daar bevalt me. Anders dan de verhalen die ik wel eens hoor vind ik het publiek er heel respectvol. We gaan binnenkort weer die kant op. Daar verheug ik me op.”
 
Bevrijding
 
Als kind ontvluchtte hij het door oorlog geteisterde Congo en kwam terecht in Noord-London. Een culturele smeltkroes die hem gemakkelijk foerage laat vinden voor zijn liedjes. Want Mackampa’s muziek lijkt op een bepaalde manier even ontheemd als een groot deel van de inwoners van de metropool. Grotestadsmuziek. “De muziek die ik maak en de onderwerpen die ik kies komen voort uit het leven dat ik leid. Het is een soort weergave van mijn bestaan als buitenstaander die tussen twee culturen opgroeide.”
Zijn tienerjaren bracht hij overigens door in Coventry in de Midlands waarheen zijn ouders verhuisden. “Opgroeiend in Coventry heb ik me altijd wel een buitenbeentje gevoeld. We spraken thuis Frans, dat is feitelijk mijn eerste taal. Als zwarte jongen viel ik op school op. Ik vond het vreselijk om bekeken te worden. Muziek was voor mij het belangrijkst, een soort vluchtmogelijkheid. Alles nam ik in me op. Van de hiphop die ik op straat in Londen had gehoord tot Michael Jackson en Motown. Maar ook de muziek waar we thuis naar luisterden, zoals Marvin Gaye, Curtis Mayfield en Bill Withers, ging er bij mij in als zoete koek. Muziek en ook poëzie werden mijn uitlaatklep. Op mijn twaalfde kreeg ik mijn eerste gitaar. Ik begon op te treden en vond daarin mijn bevrijding. Dat is nog steeds zo.”  
 
Kok
 
De muziek van Jordan Mackampa blijft ondanks de vaak barokke productie met strijkers en een achtergrondkoor ook gespeeld op enkel een akoestische gitaar overeind. Een prijsnummer als Saint uit de Mahogany Sessions (2018) zou ook zonder toevoeging van andere instrumenten niets aan zeggingskracht inboeten. “Een goed nummer werkt ook stripped. Als ik dit soort liedjes enkel op gitaar speel trekt dat het publiek als het ware naar binnen. Ik maak liedjes veelal op de piano. Op de telefoon vang ik soms ideeën die ik later uitwerk. Op Foreigner heb ik de liedjes meteen live opgenomen zodat de basis stond. Daarna zijn we de liedjes gaan aankleden met vocalen en de strijkers. Die aanpak heb ik samen met producer Dani Castelar (Paolo Nutini) gekozen. Dat had ik zo nog niet eerder gedaan.”
Over populariteit heeft hij niet te klagen. Zeker niet als je in ogenschouw neemt dat zijn debuut nog maar net is uitgekomen. De muziek is niet al te complex en klinkt vermakelijk, entertaining, zonder platvloers te worden. “Ik verheug me gigantisch om weer samen met mijn band op tournee te gaan en ik ben heel blij dat de muziek in goede aarde valt. It exceeds my expectations.  Zo’n aankomende tour beschouw ik als een soort mise-en-place. We oefenen net zolang tot het allemaal goed zit. Pas daarna kun je improviseren, dan pas dan ben je vrij. Ik maak graag die vergelijking met de horeca, omdat ik een tijdje als chef heb gewerkt in een BBQ-restaurant. Koken boeit me nog steeds, al zie ik me niet meer terugkeren naar de keuken. Daarvoor smaakt de muziek me teveel naar ‘meer’.”
 
Jordan Mackampa live: 2 september in Bird, Rotterdam; 3 september in TivoliVredenburg;  5 september in Ancienne Belgique, Brussel.