Dit najaar verscheen Ideal Man, het vierde album van Andrew Combs. De komende dagen is Combs in Nederland voor optredens in Utrecht en Rotterdam. Heaven belde onlangs even met de Texaanse singer-songwriter.
Eerdere platen mochten hier vooral dankzij Combs’ oprecht overkomende emotionele voordracht op enthousiaste reacties rekenen en hij is in kennerskringen inmiddels een geziene podiumgast. En ondanks een iets gewijzigde muzikale koers werd zijn nieuwste goed ontvangen. Hebben we daarom ook een streepje voor? “Ja beslist”, roept Combs bijna voordat ik ben uitgevraagd, “Eerlijk waar, Hollanders zijn mijn favoriete publiek. Spelen is altijd genieten.” En uit het hoofd diept hij ook direct wat plaatsnamen op waaraan hij warme herinneringen koestert. “Amsterdam, Utrecht. Groningen… Hopelijk komen er ook weer mensen kijken die ik eerder ontmoet heb. Ik heb in ieder geval iets moois in petto, want dit keer neem ik mijn band mee.”
Gelukkig maar, want het werk op het dit jaar verschenen Ideal Manvraagt daar een beetje om. “Ik wilde absoluut nieuw muzikaal terrein verkennen en heb andere ideeën over melodieën en songstructuren geprobeerd te verwerken. Dat had waarschijnlijk van alles te maken met de veranderde situatie waarin ikzelf verkeer. Dit is de eerste plaat die ik maak nadat ik vader ben geworden en dat zette mijn leven behoorlijk op zijn kop.”
Ik voel al snel dat hij het niet over een roze wolk heeft. “Ik vind het af en toe lastig daarmee te dealen. Niet met het kind zelf, maar met de wereld waarin het is beland. Ik maak me daar best zorgen over en het kost me soms moeite hoopvol te zijn over de toekomst. Dat is ook de achtergrond die de titel van de plaat opleverde, waar ik natuurlijk niet mezelf mee bedoel. Het draait juist om de vraag wat in tijden als deze nu eigenlijk een ideale mens is. Veel mensen proberen dat te zijn. Ik in ieder geval wel. Maar zelfs als ik ooit het gevoel zou hebben in de buurt te komen, is er meteen de vraag of ik dat dan ook ben in de ogen van mijn vrouw, mijn dochter, of de wereld.”
Grote thema’s, die Andrew Combs verwerkt op een prachtplaat vol miniatuurtjes die bij de hun totstandkoming bovendien nog een heel andere invloed kenden; Andrew’s beeldende kunst. “Ja, daar ben ik eigenlijk thuis in Nashville mee begonnen tijdens de zwangerschap van mijn vrouw. Ik kon niet op elk moment van de dag muziek maken. Ik schilderde al af en toe voor mijn plezier en besloot er nu eens echt werk van te maken. Uiteindelijk heb ik elke song óók geschilderd en net als bij het musiceren probeerde ik nieuwe dingen uit. Dingen veranderden voortdurend. Ik ben er nooit voor naar school geweest, dus dat leerproces was vooral een kwestie van ‘trail and error’; dingen weer wegpoetsen en iets anders proberen. Wanneer ik liedjes schrijf gaat dat eigenlijk niet anders.”
Platenmaatschappij New West gaf Combs ook alle ruimte om zo te werk te gaan, vertelt hij: “Ik voel me daar nog steeds prima op mijn plaats. Ik kan me simpelweg niet voorstellen dat ze me ooit een strobreed in de weg zouden leggen. Kim Buie, mijn A&R manager, is vooral een stimulans. We praten over mijn ideeën en demo’s en dan adviseert ze me om aan bepaalde liedjes verder te werken. En welke ze niet zo sterk vindt. Maar die mag ik vervolgens wel gewoon opnemen. Ze hebben heel goed door dat het niet werkt om iemand te verstikken. Ideal Manis dus gewoon wat ik op dit moment te bieden heb.”
Andrew Combs speelt op woensdag 11 december in TivoliVredenburg, Utrecht en op 13 december tijdens Festival Stille Nacht in de Maassilo, Rotterdam. Ideal Man verscheen op New West Records. Andrew Combs’ schilderijen zijn te zien en te koop op www.andrewcombsmusic.com/artwork