In memoriam: René Innemee

Eind vorig jaar overleed René Innemee op 69-jarige leeftijd. Misschien niet direct een naam die bij velen voor een aha-erlebnis zal zorgen. Toch verdient deze rasmuzikant het om hier in de spotlights geplaatst te worden. Ter nagedachtenis aan een bijzondere zanger/gitarist, die node gemist zal worden in Limburgse muziekkringen.

Tekst: Norbert Meijs
 
René Innemee was de broer van Jean, oprichter van de in de jaren zestig en zeventig razend populaire Limburgse band The Walkers. Voordat René als zanger tot de groep van zijn broer toetrad, hadden The Walkers in 1971 een wereldhit met het nummer There Is No More Corn On The Brasos. Met René als leadsinger heeft de band twee grote hits in 1974 (Oh, Lonesome Me en Jack Of Diamond), mede dankzij het markante, gruizige en zeer herkenbare stemgeluid van René. Want al was hij klein van stuk, hij was groot van strot. De aanstekelijke countryrock van de Limburgse muzikanten sloeg ook ver buiten Limburg aan.
 
Dat geluid paste naadloos in de muzikale trend van de jaren zeventig, de glorietijd van de Eagles. Om The Walkers de Limburgse Eagles te noemen voert echter wat ver. Ook al omdat René’s stem eerder in de buurt kwam van die van John Fogerty, dan van Don Henley of Glen Frey. Na het succes van The Walkers in de seventies, duikt René Innemee in de jaren tachtig op in de eveneens Limburgse band The Press, min of meer een voortzetting van The Walkers. Maar hun muziek is geïnspireerd door ska, new wave en reggae. De door zanger Walter Nita geschreven eerste single I'm Gonna Shoot The D.J. is een hit, gevolgd door Cantare Pepe, waarmee de band ook in Duitsland succes oogst.
 
Ter ziele
In 1983 gaat ook deze band ter ziele, waarna het wat stil wordt rondom René Innemee. Het muzikale bloed kruipt echter waar het niet gaan kan. Eind jaren negentig wordt René  Innemee & the Revival Band opgericht. Deze band vertolkt akelig perfect alle grote hits van Creedence Clearwater Revival. Niet verwonderlijk als je bedenkt dat de stem van René opmerkelijke overeenkomsten vertoont met die van Fogerty. De meester van de swamprock zelf schijnt zich ooit in een openhartige bui te hebben laten ontvallen dat René’s stem van alle epigonen het dichtst bij die van hem in de buurt kwam.
 
Als groot CCR-adept heb ik René Innemee & The Revival Band meerdere keren live mogen aanschouwen. Wanneer je dan de ogen sloot hóórde je gewoon John Fogerty. René beschikte over een gouden strot, die je omver blies. Muzikaal stond de Revival Band ook zijn mannetje. En ook dat is niet verwonderlijk, want drie van Limburgs beste popmuzikanten zaten in The Revival Band. Bert Bessems (gitaar), Pierre Beckers (bas) en Ab van Goor (drums) droegen wezenlijk bij aan de totstandkoming van de volmaakte CCR-sound. Dit drietal maakte in de jaren zeventig en tachtig deel uit van in mijn ogen Limburgs beste popgroep aller tijden, Partner. Maar dat is weer een geheel ander verhaal.
 
Begenadigd gitarist
Je zou haast vergeten dat René Innemee naast een exceptionele zanger, ook een begenadigd gitarist was. Zijn gitaarspel was geïnspireerd door de vooral in countrykringen populaire finger picking stijl van gitaristen als James Burton en Dave Edmunds, hetgeen die typische twang-sound opleverde. Helaas zwijgen zijn stem en zijn gitaar nu voorgoed, veel te vroeg naar menselijke maatstaven.
 
René Innemee: 1951 - 2020