In de nieuwe Heaven: Ron Sexsmith

De vorige keer dat ik Ron Sexsmith sprak, in 2011, maakte hij een terneergeslagen indruk. Voor zijn twaalfde album Long Player Late Bloomer was hij in zee gegaan met succesproducer Bob Rock, die de melodieuze liedjes van de Canadese songsmid een adrenalinestoot had gegeven. Maar ook dat album betekende geen doorbraak. Sexsmith had zelfs moeite het uitgebracht te krijgen. “Toen ik klein gehouden albums maakte, kreeg ik van de industrie het verwijt dat ik te niche was. Nu ik een groter geluid heb, willen ze het liever intiemer. Ik ben out of time geraakt”, sipte hij.

foto: Eden Robbins

Op zijn jongste album Hermitage zien we een heel andere Ron. Hij gaat gehuld in een vrolijke zomeroutfit. Hij is met zijn gezin verhuisd naar Stratford, een uur rijden van zijn vorige woonplaats Toronto, en een wereld van verschil. “In Toronto werden we gek van de stijgende vastgoedprijzen en de drukte. Hier konden we een oude boerderij kopen in een groene omgeving.” De coverfoto is gemaakt in zijn achtertuin.

Alles bevalt hem aan zijn nieuwe stek. “Ik geloof dat ik hier al meer vrienden heb gemaakt dan in dertig jaar Toronto.”
Hij vond vooral rust. “Met ieder album had ik altijd weer de illusie dat ik zou doorbreken naar een groter publiek. Dat één of twee liedjes de radio zouden halen. En iedere keer gebeurde het niet, ondanks lovende recensies en prominenten die de loftrompet staken. Ik raakte er emotioneel van in de war, hoewel ik me voorhield me er niet door van de wijs te laten brengen. Bij dit album heb ik het helemaal kunnen loslaten. De verhuizing voelde als een nieuw begin, er was geen druk. Een goede liedjesplaat maken was het enige doel.”

Eigenlijk is dat wat Ronald Eldon Sexsmith al doet sinds zijn eponieme debuut in 1995. Platen maken met prachtige liedjes. En dat is meteen de makke van iedere goede singer-songwriter, want aan het concept valt niet al te veel te sleutelen. Het zijn iedere keer weer tien of veertien liedjes, zoals op Heritage, als een nieuwe omgeving voor inspiratie zorgt.
“Ik heb me erbij neergelegd dat ik een cult following heb, maar die maakt het me wel mogelijk al een kwart eeuw een muzikantenbestaan te leiden. Ik tel tegenwoordig mijn zegeningen.”

Nu hij door corona noodgedwongen thuis zit, kan hij doen wat hij het liefst doet. Liedjes schrijven. Op dit moment werkt hij aan een musical. Een van de liedjes, Lo And Behold, kon niet wachten en is al op Hermitage terechtgekomen. “Deer Life heet het project, gebaseerd op de novelle die ik drie jaar geleden heb uitgebracht. Een sprookje over een jongen die per ongeluk de hond van een heks doodt.” Hij wil de musical heel graag op de planken brengen, sterker nog, hij heeft zich daarin vastgebeten. “Eerlijk gezegd begint het een beetje een obsessie te worden.”

Dit interview is een van de verhalen in de nieuwe editie van het magazine (#4, 2020) dat vanaf vandaag bij de abonnees in de bus valt en na het weekend te koop is in de betere boekhandel en veel platenzaken. Hermitage van Ron Sexsmith verschijnt via V2 Records.