Idiot Prayer: Nick Cave alleen met piano

Een immense zaal waarin slechts één vleugel staat, met daarachter een man die zonder enige haast of ophef 26 nummers ten gehore brengt. De cameravoering is rustig, bij de eerste songs zelfs wat afstandelijk. Eigenlijk is de belichting het enige wat subtiel verandert in het zeven kwartier durende solo-optreden van Nick Cave. Plus het aantal losse blaadjes met songteksten dat naast hem op de grond belandt. Het optreden is vastgelegd in Idiot Prayer: Nick Cave Alone at Alexandra Palace, de concertfilm die 5 november wereldwijd in bioscopen wordt vertoond.

Idiot Prayer geeft je het idee op de eerste rij te zitten bij een optreden van Nick Cave, en dat is geen bezoeking. Cave doorloopt zijn oeuvre en geeft de nummers in deze sobere vorm vaak een geheel nieuwe glans. Prachtig zoals hij totaal opgaat in The Mercy Seat en je weer weet te ontroeren met een nummer dat je van binnen en van buiten dacht te kennen.
Album The Boatman’s Call is hofleverancier, met vijf nummers, maar overigens geeft de songkeuze een mooi doorkijkje door Cave’s hele repertoire. Zo opent hij met Spinning Song, de opener ook op zijn jongste album Ghosteen, maar hier voorgelezen als een gedicht, terwijl Cave door de wandelgangen van Alexandra Palace zijn weg zoekt naar de Fazioli.
 
Het idee voor Idiot Prayer vloeit rechtstreeks voort uit de concertreeks Conversations With... waarbij Nick Cave inging op vragen uit het publiek en zijn liedjes terugbracht tot hun essentiële vorm. “Ik had het gevoel dat ik toen de nummers opnieuw ontdekte”, schrijft hij in de toelichting bij de film. “En ik begon erover na te denken een studio in te gaan en deze opnieuw ontworpen versies op een bepaald moment op te nemen, wanneer ik maar de tijd kon vinden.”
 
De gelegenheid deed zich eerder voor dan verwacht, toen vanwege de coronamaatregelen de uitgebreide Ghosteen-tour de mist inging. “Het was in die stille periode dat ik het idee kreeg om niet alleen de nummers op te nemen, maar ze ook te filmen. We werkten samen met het team van Alexandra Palace in Londen, waar ik vaker heb gespeeld, een plek waar ik dol op ben. We grepen de kans zodra ze het gebouw voor ons mochten heropenen.”
“Op 19 juni 2020, omringd door toezichthouders met meetlinten en thermometers, gemaskerde belichters en cameramensen, nerveus ogende technici en emmers desinfecterende gel, creëerden we iets heel vreemds en heel moois, dat een stem geeft aan deze onzekere tijd maar zich daar op geen enkele manier bij neerlegt.”
 
Het concert was in juli al eens te zien in een betaalde stream, maar beleeft op 5 november – ijs en corona dienende – zijn première in de bioscoop: Idiot Prayer: Nick Cave Alone at Alexandra Palace. Op 20 november wordt de muziek uitgebracht als een dubbelalbum, met dezelfde naam en met 22 nummers – de film geeft er als toegift nog vier meer: Love Letter, Watching Alice, Avalanche en Cosmic Dance.