Hoth Brothers Band: moderne muziek met respect voor tradities

Mooie, warme americana, geworteld in folk en country. Dat is het specialisme van Hoth Brothers Band uit New Mexico. Boris McCutcheon, Bard Edrington V en Sarah Ferrell maken muziek met respect voor traditie, die tegelijkertijd fris, eigentijds en volledig relevant is.

Door Kees van Wee

Het beste stukje varkensvlees zit bovenaan de poot, high on the hog, en alleen welgestelden kunnen zich dat veroorloven. Wie ‘high on the hog’ leeft, heeft dus een luxe leventje. Maar het plattelandsbestaan biedt alles behalve goud en glitter, en de bandnaam is dus ironisch bedoeld. Humor hebben ze, Boris McCutcheon en Bard Edrington V. De twee singersongwriters ontmoetten elkaar tijdens het snoeien van appelbomen, het klikte, en ze gingen verder als ‘brothers’.
 
Boris McCutcheon
Beiden hadden toen al een aantal albums gemaakt. Sterker nog, Boris McCutcheon (geboren in 1969) is bij de americanaliefhebbers in ons land al heel lang een grote naam. Zijn moeder was schapenherder en paardentrainster – hij kon eerder paardrijden dan lopen, vertelde hij me toen ik hem in 2006 interviewde – en zijn vader was houthakker, tuinier en zanger. Zijn eerste optreden was tijdens een talentenjacht op de middelbare school, waarbij hij nummers speelde van Syd Barrett. “Een kreng van een vrouw schreeuwde steeds: ‘Jij bént Syd Barrett niet.’ Ik voelde me heel beroerd. Maar ik heb wel doorgespeeld.”

Bard Edrington V
Voor de modale liefhebber is Bard Edrington V een veel minder bekende naam. Hij is geboren in Alabama en zijn opvoeding stond in het teken van hard werken, met de handen, en het gezin. Sinds hij een optreden van Doc Watson bijwoonde, is hij verslaafd aan ‘old time music’. Al snel begon hij songs te schrijven, met diepe wortels in Appalachenfolk en countryblues. Vorig jaar verscheen zijn tweede soloalbum, opgenomen in een honderd jaar oude kerk. “Op Two Days In Terlingua schotels hij ons klassieke Texaanse alt.country voor zoals we die kennen van iemand als Jerry Jeff Walker, naar wiens klassieker Viva Terlingua (1973) Edrington op z’n minst knipoogt”, aldus Eric van Domburg Scipio van Heaven Magazine.
 
Hoth sister Sarah Ferrell
Bij de opnames van hun eerste Hoth Brothers-album (Workin’ And Dreamin’, in drie dagen opgenomen bij Edrington thuis, in 2019 uitgebracht in eigen beheer en inmiddels niet meer leverbaar) liet het tweetal zich assisteren door Sarah Ferrell. Die had al zo’n zeven jaar samen met Edrington deel uitgemaakt van de band Three String Bale, aanvankelijk als gitariste maar al snel op staande bas omdat de band al twee gitaristen had. “Dat was het begin van mijn geschiedenis met Bard”, vertelt ze in een interview met americana-uk.com, “maar die verhuisde naar Tennesse en toen Mexico. Maar hij kwam terug naar New Mexico, en we zijn gewoon verdergegaan waar we gebleven waren. En toen ontmoette hij Boris en voegde ik me bij hen.”
 
Het spel van Ferrell op staande bas sloot wondermooi aan op het snarenspel van de twee heren (gitaar, banjo en mandoline, soms aangevuld met de mondharmonica van McCutcheon) en ook haar zang voegde veel fraais toe. Het is dan ook volkomen terecht dat ze prominent op het hoesje van het eerste album is afgebeeld. “We besloten het zo te laten en een band te worden. Ik denk dat ik nu de Hoth sister ben.”
 
Tell Me How You Feel
Vorig jaar verscheen het tweede album: Tell Me How You Feel. Hoth Brothers was inmiddels omgedoopt in Hoth Brothers Band. Terwijl het debuut met 14 nummers en een speelduur van ruim een uur al tot de nok toe was gevuld, biedt Tell Me How You Feel maar liefst 66 minuten muziek, verdeeld over 17 songs, vrijwel  allemaal eigen werk van McCutcheon en Edrington, deels samen geschreven. De belangrijkste ingrediënten zijn folk (met Appalachenecho's) en country, en er klinkt ook een bluesje. Warm, puur en vanzelfsprekend, alsof deze liedjes er altijd al zijn geweest. Over de dood van een trouwe viervoeter (Pappy's Last Ride), een afgewezen huwelijksaanzoek (Dyin' For Diane) en er is zelfs een nummer over onze lage landen, waarmee warme banden bestaan, onder andere vanwege de onmisbare steun van Sandra en Luciano van Lucky Dice, die in de hoestekst worden bedankt.
 
Apocalyptisch beeld
Heel bijzonder is het nummer One Hard Rain, over covid-19 en de kwetsbaarheid van de mensheid. A capella gezongen door het drietal, schetst de song een apocalyptisch beeld. All it takes is one bad disease to give the world back to the birds and the bees. Maar hoop kun je er ook uit putten: All it takes is one hard rain to make the flowers bloom again.
 
Respect voor tradities
Critici noemen een breed scala van namen om de muziek van Hoth Brothers Band te plaatsen. Zoals Carter Family, The Band, John Prine, de film O Brother Where Art Thou, Springsteens Nebraska, Johnny Cash, Butch Hancock en John Hartford. Volgens Boris McCutcheon speelt Hoth Brothers “moderne muziek, maar met respect voor tradities.” In het eerdergenoemde interview zegt Sarah Ferrell er het volgende over: “We houden allemaal van traditionele muziek. Ik speel in een andere band, The Squash Blossom Boss, wat een pure bluegrassband is, maar met Bard en Boris… zij zijn zelf zulke creatieve songwriters dat ze geen zin hebben om alleen maar songs te spelen die er al waren. Ik ben jaloers op hun schrijftalenten, het zijn net open leidingen die de muziek laten binnenstromen. Ik heb met veel muzikanten gespeeld, maar deze twee zijn uniek: ze hebben een idee en krijgen dat niet uit hun hoofd totdat ze er een song van hebben gemaakt. Gisteren zag ik bijvoorbeeld op mijn telefoon dat Boris een muziekbestandje had gestuurd, een geweldige song over een specht, die ik nu aan het bestuderen ben. Het is pure vreugde om in een band met hen te spelen, een echt privilege!”
 
Hoth Brothers Band live: 17 april in Walhalla, Rotterdam; 18 april bij Maandag van Van Meurs in Meneer Frits, Eindhoven; 19 april in TivoliVredenburg, Utrecht; 21 april bij Open Road Session, Terheijden; 22 april bij Acoustic Alley, Den Haag; 23 april in De Amer, Amen; 24 april bij A Walk About Music, Edam.