Hiss Golden Messenger: heimwee en vriendschap

Eindelijk mag M.C. Taylor weer naar huis. De Europese tour met zijn band Hiss Golden Messenger zit erop en het optreden afelopen donderdag in het Amsterdamse Bitterzoet was een overtuigende afsluiter van de soms zware reis. Taylor zit in een constante spagaat tussen thuis willen zijn bij zijn gezin en het succes van de muziek die hem steeds vaker bij hen weghaalt. Op zijn dit jaar verschenen zesde studioalbum Heart Like A Levee zingt hij over het schuldgevoel en de verantwoordelijkheid die hij voor zijn achterblijvende geliefden voelt. Het maakt de plaat tot een intiem document met kwetsbare teksten en een geluid dat americana verweeft met soul-, rock- en reggae-invloeden. Muziek die mooier wordt naarmate je vaker luistert.

In het bomvolle Bitterzoet heeft Taylor haast. Niet omdat hij weg wil, maar vanwege de strikte speeltijden die zijn opgelegd. Hij begint dan ook met een verontschuldiging: “We have a tight schedule, so we don’t talk much, we just play”. En dat is wat ze doen. Geen lange introducties, maar simpelweg de nummers het verhaal laten vertellen. Het is een begrijpelijke keuze om je laatste plaat bijna integraal te spelen tijdens een tour, toch kiest Taylor niet voor deze voorspelbaarheid. De set is een interessante afspiegeling van de muziek die hij tot nu toe met HGM maakte. Zo heeft I’ve Got A Name For The Newborn Child van het album Haw (2013) een vleugje country in zich, terwijl Southern Grammar van Lateness Of Dancers( 2014) meer naar seventies southern rock neigt.

De samenstelling van HGM wisselt regelmatig. Taylor heeft het talent om goede muzikanten om zich heen te verzamelen die tegelijkertijd vrienden van elkaar zijn. De waardering die hij voor hen heeft, is duidelijk te merken tijdens het optreden. Ook op sociale media kan hij het niet nalaten om superlatieven te gebruiken. Over Phil Cook (gitaar, toetsen), Scott Hirsch (bas) en Ryan Gustafson (gitaar, banjo) zegt hij: “Every day with these guys, for months on end. I love them deeply”. Stuk voor stuk ervaren muzikanten met een eigen carrière naast HGM. Samen klinken ze geolied en ontspannen. Zoals in Heart Like A Levee, het zesde nummer uit de set.

Begon het optreden in eerste instantie wat vlak, vanaf hier zitten de pit en emotie er echt in. Met het stevige, reggae-achtige Tell Her I’m Just Dancing en het funky Like A Mirror Loves A Hammer komt de boel op stoom. Zelf lijken ze dat ook door te hebben. Taylor verzucht halverwege: “How difficult life on the road sometimes is, it still beats a dayjob”. HGM sluit af met de gospel Brother Do You Know The Road?" De soulvolle samenzang tussen band en publiek vult de zaal en even zijn we allemaal vrienden van elkaar. Taylor heeft gedaan wat hij moest doen. Nu mag hij echt naar huis.

Heart Like A Levee van Hiss Golden Messenger wordt hoog gewaardeerd door de medewerkers van Heaven. In het nieuwe nummer van het magazine, dat komende vrijdag verschijnt, staan de traditionele jaarlijstjes.