Haarlem Vinyl Festival & de schoenen van Rinus

Het afgelopen weekend stond Haarlem in het teken van de tweede editie van het internationale vinylfestival. Ik ga hier geen recensie schrijven, omdat ik medeorganisator ben van het festival. Het is een gouden regel om niet je eigen vlees te keuren. Toch wil ik muziekliefhebbers nog even meenemen naar deze opmerkelijke dagen in muziekstad Haarlem.

Tekst Michael Struis Foto Robert Lagendijk
 
Allereerst was er de komst van Freek de Jonge, die een al jaren niet opengemaakte zware platenkoffer meezeulde in zijn bagage. Spontaan begon Freek een quiz met de aanwezigen. Lenny Bruce kwam langs en Dusty Springfield, maar ook de Bonzo Dog Doo Dah Band met frontman Neil Innes. Na afloop kreeg iedere bezoeker van de komiek het album De Koffers mee naar huis.  
 
Op zaterdag bouwde de internationaal vermaarde popfotograaf Claude Vanheye zijn tentoonstelling op in de foyer van de PHIL. Hij vertelde dat een van zijn oudste foto’s van Led Zeppelin uit 1971 spontaan op een heruitgave van de BBC Sessions van de groep belandde. Namens Jimmy Page kreeg Vanheye in 2016 een belletje. Mr. Page had zijn foto uit de Muziek Express geknipt en al die jaren bewaard. Na maanden van stevige onderhandelingen verschijnt voor een redelijke vergoeding de foto op het album.  
 
Inmiddels waren de heren Wilson en Bowness op het festivalterrein gesignaleerd. Steven Wilson is vooral bekend van Porcupine Tree, Blackfield en zijn diverse soloprojecten. Tim Bowness en hij spelen ook samen in de band No-Man. Maar ze zijn vooral uitgenodigd om hun goed beluisterde podcast The Album Years live te presenteren.

Het jaar 1994 wordt op het podium van de kleine zaal binnen twee en een half uur uitgelicht, maar Tim en Steven kunnen makkelijk nog zes uur doorpraten.  Daarna gaan we een hapje eten. Vegetarisch en dan zit ik ineens tegenover Steven aan een krap tafeltje in een klein restaurant. Vorig jaar stond diezelfde man met zijn band Porcupine Tree voor 17.000 fans in het Ziggo Dome. Hoe wonderlijk kan het lopen.  
 
De zaterdagavond werd nog vreemder als we een spontane luistersessie van het recente album van Tim Bowness, Powder Dry organiseren in een klein, gemoedelijk theater in de binnenstad. Wilson heeft de avond vrij en vergezeld Tim naar de locatie. Daar hebben zich diehard fans verzameld en die geloven hun ogen gewoon niet. Steven Wilson komt ontspannen aangewandeld en ploft neer in de rode sofa in het theater. Een magische avond volgt.  
 
Op zondag vertelde Rinus Gerritsen over het ontstaan van Radar Love en het album Moontan. Een prachtig verhaal van een sympathieke Earring. In de nazit in de foyer wordt het nog leuker. Rinus kan heerlijk Koot & Bie typetjes nadoen met zijn plathaags accent. Gerritsen vertelt ook over de latere tournees rondom Twilight Zone in de US. Zij trekken dan veel op met de Canadese band RUSH.
De bassist Geddy Lee heeft allerlei aparte pedalen en technieken en dat wil Rinus ook wel. Geddy legt uit dat een speciale roadie en technicus dat voor hem ontwerpt en als de Earring in Toronto zijn moet hij maar even bellen. Ook heeft Geddy Lee speciale schoenen om de pedalen te bedienen. Als Rinus moet optreden in Los Angeles ligt er in de lobby van het hotel een pakket voor hem klaar. Het zijn een paar speciale schoenen precies in zijn maat met de complimenten van Mr. Lee.