Grace Cummings: kiezen voor drama
“In het verleden hield ik me nog weleens in, omdat ik er toch voor beducht was emotioneel over the top te gaan. Dit keer heb ik me door niets laten weerhouden.” De Australische songstress Grace Cummings werkte voor haar album Ramona samen met producer Jonathan Wilson, die ook niet terugschrikt voor muzikale weelderigheid. Het resultaat is verbluffend. Zaterdag 8 juni speelt ze op Best Kept Secret.
Tekst Louis Nouws Foto Gil Gilmour
Sommige muziek moet landen, sommige muziek is in your face. Ramona, het derde album van Grace Cummings (31), de opvolger van Refuge Cove (2019) en Storm Queen (2022), maakt direct een enorme impact. Het openingsnummer Something Going ’Round roept herinneringen op aan de sound van Phil Spector met strijkers, blazers, orgel, tubular bells en natuurlijk de machtige stem van Cummings.
Het titelnummer is geïnspireerd op To Ramona, een nummer van Bob Dylan uit 1964, maar verwacht hier geen lieflijke folksong. “Toen ik die song schreef had ik het moeilijk met mezelf en koos ik ervoor Ramona te zijn, die gaat voor melodrama en intensiteit. Soms voelt een alter ego veiliger om eerlijk en kwetsbaar te zijn.”
Drama is voor Cummings een goede manier om zich uit te drukken. Ze heeft een acteursopleiding gedaan, maar dat is niet per se de voornaamste reden. “Kiezen voor drama is voor mij eigenlijk de enige weg die ik met mijn muziek wil gaan. Als ik het anders zou aanpakken komt het te dicht bij het echte leven.”
De song Common Man is een ode aan en gedroomd en meeslepend leven. Het is geschreven als een reactie op een nummer van iemand die ze kende die het leven van 9 to 5 verheerlijkte. “That sounds like my worst nightmare.”
Je bent naast zangeres en songwriter ook actrice. En je schildert. Hoe beïnvloedt dat elkaar?
“Als je acteert zeggen mensen wel dat je in de huid van een ander kruipt. Maar dat is eigenlijk niet waar. Je kunt enkel doen alsof je iemand anders bent, omdat je vermoedt dat je ergens dezelfde ervaringen of gevoelens hebt. Als je een schurk speelt haal je een lelijk deel van jezelf naar boven. Eigenlijk ontdoe je je van een paar lagen die dat deel afschermen. Dat kun je gebruiken in songwriting. Schilderen betekent voor mij iets heel anders. Dat doe ik om tot rust te komen. Dan zet ik een plaat van Neil Young op en schilder ik een landschapje.” [Lach]
Veel nummers van Ramona schreef je toen je kennelijk niet zo goed in je vel zat. Helpt muziek je om over issues heen te komen?
“Absoluut. Een van mijn vriendinnen zei me laatst dat ze muziek maakt om zichzelf gezelschap te houden. Dat vind ik zo’n mooie gedachte. Het komt één op één overeen met mijn eigen ideeën over muziek, want dat is precies wat ik doe en altijd gedaan heb. In moeilijke tijden en eenzame periodes is muziek iets om me aan vast te houden en me oké te voelen. Muziek maken heeft ook een lichamelijke uitwerking. Het voelt gewoon goed om te zingen, nog afgezien van wat je zingt.”
Voel je je ook senang op het podium?
“Zeker, als is het ook weleens spannend. Maar meestal sta ik er met veel vertrouwen. Vooral wanneer ik echt een grote bek kan opzetten, [lach] voelt dat vaak heel goed. Ik denk weleens: is het niet te egocentrisch wat ik doe? Maar andere mensen waarderen het, dus kennelijk zien zij het anders. En als ze er wel aanstoot aan nemen gaan ze wel weg. Maar ik denk dat als je oprecht bent, dat de kans groot is dat het resoneert met anderen. Mijn doel is tenminste één ander in de wereld te bereiken, zodat die zich minder eenzaam voelt.”
Grace Cummings live: 8 juni op Best Kept Secret, Hilvarenbeek.
Dit is deel uit het interview dat in zijn geheel is te lezen in het nummer van Heaven magazine dat 7 juni uitkomt.