Gilbert O’Sullivan wil Carré vullen met warmte

“Er zullen mensen zijn die dachten dat ik verdwenen was”, zegt Gilbert O’Sullivan. Maar de man van seventies-hits als Nothing Rhymed en Alone Again (Naturally) kwam enkele maanden geleden met een ondertussen bejubeld album. De Ier speelt een solotournee en staat vanavond in Carré.

“Ik kijk erg uit naar het concert in Amsterdam. Het is een tijd geleden dat ik er ben geweest. Dit keer is het anders dan normaal. Geen band; alleen ik op piano en mijn gitarist. Zo komen teksten beter over, vind ik. Mensen horen elk woord luid en duidelijk.”

De intimiteit van de liveshow volgt de sfeer van het album Gilbert O’Sullivan, dat afgelopen najaar verscheen. “Die plaat kreeg extra warmte door de productie. Mijn producer Ethan Johns neemt analoog op. Dat geeft de plaat die extra laag. Ik heb wel platen digitaal opgenomen en daarmee was ik ook tevreden. Uiteindelijk is het voor mij belangrijk dat er een album komt waar ik blij mee ben. En het geluid van opnames op band passen bij mijn laatste nummers. Het nieuwe album hebben we ook gelijk uitgebracht op vinyl. Tijdens het eerste deel van de tour – door Groot-Brittannië en Ierland – verkochten we na de concerten veel lp’s.” Het soort geluid deed de platenmaatschappij terugdenken aan de debuutplaat Himself uit 1971. “Om die reden zeiden ze dat ik deze daarom Gilbert O’Sullivan moest dopen.”

Bij het horen van zijn naam denken velen terug aan de jaren zeventig, met name aan een jongeman met een bloempotkapsel en een kloffie om het lijf waarmee hij rechtstreeks uit de crisisjaren leek te komen. “Het stoort mij niet dat mensen mij als een jaren zeventig artiest zien. Zonder liedjes als Get Down en Matrimony was er geen Gilbert O’Sullivan. Toch ben ik doorgegaan. Het mooie is dat Radio 2 van de BBC – de grootste radiozender in het Verenigd Koninkrijk – twee nummers van het laatste album op de A-lijst plaatste. Ze worden veel gedraaid en zo bereik ik een meer eigentijds publiek. Het is positief dat die twee songs aandacht krijgen, vooral als je ziet hoe groot het muzikale aanbod tegenwoordig is. Het is een competitieve markt, maar ik kan nog steeds mijn stempel drukken. Nee, het gaat prima. Het enthousiasme uit het begin van mijn carrière is nog onverminderd aanwezig.”

Het schrijven voor het recente album gebeurde precies zoals aan het begin van O’Sullivan’s loopbaan. Hij begint steevast met de melodie. “Ik ben nog steeds die twintiger die achter een piano zit te stoeien. Daarbij heb ik een ijzeren discipline; een van 9 tot 5 mentaliteit. Ik ga zitten en probeer melodielijnen te schrijven. Als het een goede is, berg ik hem op. Echt goede melodieën overleven. Als het niet goed, gebruik ik het niet. Teksten komen later. Die ga ik pas schrijven als ik zeker weet dat er een album komt. Ik schrijf over zaken die gebeuren in de wereld. Of dat nu over Trump is of mobiele telefoons, dat maakt niet uit. Het moet niet zo zijn dat ik een tekst schrijf die twee jaar de la ingaat en daarna een keer gehoord wordt. Dan is een tekst achterhaald en dat wil ik niet.”

O’Sullivan wil graag met zijn publiek delen wat hem bezighoudt. Het aanpakken van sociale en politieke kwesties doet hij op subtiele wijze. “Ik probeer opmerkingen te maken waar mensen naar moeten luisteren. Prediken zoals Bono, zie ik niet zitten. Je kunt op een subtiele manier je punt maken.”

Als tiener keek O’Sullivan op tegen Bob Dylan en Paul McCartney. “Ach, als je mijn demo’s uit 1966/1967 beluistert, hoor je dat ik probeerde te zingen als Dylan en nummers wilde schrijven als The Beatles. Zij waren grote inspiratiebronnen. Tegenwoordig luister ik voor inspiratie ook naar de artiesten van nu. Adele, Ed Sheeran, Coldplay, noem maar op. Je kunt geen hedendaagse componist zijn als je niet hoort wat er gebeurt. Ik luister zelfs naar rapplaten van bijvoorbeeld Jay Z en Eminem. Tekstueel pik ik daar misschien niet veel van op, maar leer wel veel op het gebied van hun productie. Die is heel strak. Ook kijk ik terug, zeker als ik zoek naar melodieën. Ik kijk heel ver terug, zo’n honderd jaar. Luisteren naar de composities van Irving Berlin en Stephen Foster. Wat waren die melodieën fantastisch!”

O’Sullivan zegt Nederland in zijn hart te dragen. Het land was immers een van de eersten waar hij succes boekte. “Nothing Rhymed sloeg enorm aan en de Hollanders waardeerden mijn imago. Het is ook de plek waar ik mijn eerste gouden plaat kreeg. Ik heb zelfs een tijdje in Nederland gewoond, in Blaricum.” Blaricum zal hij nu niet bezoeken, maar hij hoopt zijn Nederlandse publiek te ontmoeten in Carré. “Na de show zoek ik het publiek altijd op. Zet handtekeningen en ga graag met mensen in gesprek. Ik ben namelijk heel benieuwd wat ze van de nummers en het optreden vinden.”

Gilbert O’Sullivan is met de show Just Gilbert op vrijdag 1 februari te zien in theater Carré in Amsterdam. Het concert is nagenoeg uitverkocht.