Recensie
Frank Bey - Peace

Nola Blue Records
De naam Frank Bey zal zelfs bij doorgewinterde bluesliefhebbers niet meteen een bel doen rinkelen. Niettemin heeft deze in 2020 op 74-jarige leeftijd overleden soul- en blues zanger deel uitgemaakt van de Otis Redding Revue en bracht hij onder eigen naam een zestal albums uit. Succes bleef evenwel uit, Bey stopte voor zeventien jaar met zingen en startte in Philadelphia een club met live muziek op. Daar boekte hij de band van gitarist Jeff Monjack. Met hem als bandleider startte Bey een nieuwe band, die 25 jaar zou standhouden.
Monjack en bassist Kevin Frieson boetseerden bovendien voortdurend verse nummers. Deze cd is een compilatie uit z'n albums, met als extraatje de soulachtig funky Little Milton cover That's What Love Will Make You Do. Frank's forse baritonstem, z'n enige instrument, wordt afgewisseld met de bijwijlen 'pratende' gitaar van Anthony Paule. Midnight and Day heeft een funky groove. Tekstueel hoor je het voor de blues typische klassieke zelfbeklag over een foutgelopen relatie: 'Lay my head on the pillow, where my baby used to lay.....' Ook staan er twee akoestische liedjes op met alleen zang, gitaar en een vleugje harmonica. Daarnaast de jazzy en swingende uptempo shuffle Walk With Me. En bovendien de slowblues If You Want Me, met een hoofdrol voor Jeff Monjack. Diens uitgesponnen solo start lieflijk, gaat over naar een staccato-gedeelte en mondt uit in een mitrailleurachtig spervuur aan noten. Met Sam Cooke's A Change Is Gonna Come en een eigenzinnige uitvoering van John Lennon's Imagine is de cirkel definitief rond.
Rien Wisse