Forever Neil

De invloed van Neil Young op de countrymuziek is misschien minder groot dan je zou verwachten van de songwriter met Heart Of Gold en Harvest Moon op zijn naam. Young zal eerder de geschiedenis ingaan als 'The Father of Grunge' dan als inspirator van een generatie countryartiesten.

Tekst Flip van der Enden Foto Karly Hartzman

Anders dan bijvoorbeeld de Eagles, wier meerstemmige countryrock een blauwdruk vormde voor de Nashville-sound van de jaren negentig. Je kunt het je nu niet meer voorstellen, maar ooit waren ze net zo hip als tegenwoordig een band als Fontaines D.C.. Als je nu naar Desperado luistert, vraag je je af wat er toen in het water zat; wat een zoetigheid, wat een pathetiek.

Aanvankelijk moest Nashville niks hebben van die langharige dope smoking hippies. Op cosmic cowboys als Willie en Waylon na dan. Maar toen de ‘Okies from Muskogee’ ontdekten dat er meer middelen waren waar je je aan te buiten kon gaan dan Budweiser en Bourbon, ging de deur wijd open voor de hedonistische countryrockers uit LA.

Neil Young viel echter buiten de boot, te grillig, te onvoorspelbaar, te Canadees misschien wel. En hij bestond het om kritiek te leveren op southern men, wat hem op een reprimande kwam te staan van Lynyrd Skynyrd. In de altcountryscene van de jaren negentig was Young voor acts als Uncle Tupelo, Lucinda Williams en My Morning Jacket overigens wel een held.
 
Spoelen we even snel door naar nu. De voorbeelden zijn nog te schaars om van een trend of scene te kunnen spreken, maar je kan niet naar Merce Lemon en MJ Lenderman luisteren zonder aan de oude Young te denken. Ik zou hun stijl sloppy country willen noemen. Of postcountry, dat klinkt hipper. Merce en MJ zijn geen countryacts pur sang, daarvoor rocken ze te veel, maar de eerste lardeert haar songs met een fiddle, de tweede met een steelguitar. En – waarom me ze aan Neil Young doen denken – ze musiceren op zijn elfendertigst, op het slordige (sloppy) af. Precies zoals Young pleegt te doen, vooral als hij met Crazy Horse in de weer is. Er zijn meer sloppy countryrockacts: Wednesday, de band waar Lenderman in zit/zat, Waxahatchee, en de meest sloppy van allemaal, de band Florry. Ik weet niet of ze elkaar kennen en of Neil ze al kent, maar hem kennen ze zeker.