Father John Misty - Mahashmashana

Sub Pop

Father John Misty, het alter ego waarachter in 2012 singer-songwriter en Fleet Foxes-drummer Michael Josh Tillman verdween, heeft na Chloë And The Next 20th Century (2022) opnieuw een ambitieus, ietwat topzwaar en in sommige opzichten ronduit raadselachtig album uitgebracht. Neem alleen de titel al: Mahashmashana schijnt te verwijzen naar een woord uit het Sanskriet dat iets als ‘groot crematieterrein’ betekent. Maar wie op grond van die titel een oosters of meditatief album verwacht, komt bedrogen uit, want dat is  Mahashmashana allerminst. Eerder lijkt het een uitdagende popquizopgave te zijn: waar lijkt dít nummer nou weer het meeste op? Meerdere antwoorden zijn meestal goed: ik hoor flarden van Frank Sinatra’s swingperiode, vooral vanwege de strijkersarrangementen van Drew Erickson, die het beste te horen zijn in het weemoedige Mental Health. Maar in She Cleans Up doet FJM dan weer sterk denken aan de Beatles ten tijde van het White Album. In Josh Tillman And The Accidental Dose voert hij zichzelf als een bijna fictief personage op, een vorm van externalisering die je in popmuziek zelden ziet. Elders op Mahashmashana horen we, net als op Chloë And The Next 20th Century, duidelijke verwijzingen naar Harry Nilsson. Afsluiter Summer’s Gone (weer met van die prachtige strijkers) zou bijvoorbeeld niet uit de toon zijn gevallen op een van de albums van deze ten onrechte wat in de vergetelheid geraakte artiest uit de jaren zeventig. Door dat amalgaam van stijlen komt Mahashmashana grappig genoeg, en vast onbedoeld, als totaal gezien nog het dichtst in de buurt van Robbie Williams’ swing-pastiche Swings Both Ways uit 2013. Voor puristen onder ons zal die vergelijking vast heiligschennis zijn, maar echt: luister maar eens naar Williams’ duet met Rufus Wainwright in het titelnummer van dat album. Mahashmashama is wat mij betreft vooral vanwege het meer afwisselende palet aan stijlen een sterker album dan zijn directe voorganger, maar ik blijf het gevoel houden dat Father John Misty toch nog meer in zijn mars heeft.

Roeland Smits