Eugene Ruffolo - Ten Good Sermons

Cane Morte Records

Het achtste album van de zachtmoedige New Yorkse singer-songwriter Eugene Ruffolo klinkt mooi intimistisch met een spirituele inslag. Een evolutie tevens van eerder traditionele onderwerpen als liefde en verlies naar de kracht van verbinding en vriendschap en ook de zoektocht naar existentiële waarheid. Dat uit zich in nogal persoonlijke luisterliedjes, die net niet zweverig worden. Een vergelijking met de muziek van James Taylor dringt zich onvermijdelijk op, zowel qua stem als qua sound, en dat horen we in de song Late Bloomer nog het meest. Zelf beschouwt hij deze plaat ook als een stijlverandering qua songwriting en omschrijft dit als volgt: ‘a collection of positive songs – a song is a sermon, a songwriter is a bit like a preacher, a storyteller that dials in a dash of poetry.’ Klinkt wat prekerig, maar op de schoonheid van de liedjes valt beslist niets aan te merken, integendeel.

Marc Vos