Eric Meyer - Golden Days, Black In My Soul

www.ericmeyer.nl

Zestiger Eric Meyer werd ooit opgeleid als klassiek gitarist en autonoom vormgever, maar na decennia als artistiek leider van gezelschappen, podiumprogrammeur, regisseur van interdisciplinaire projecten en filmmaker brengt hij nu zijn debuut uit als singer-songwriter. Hij schreef en arrangeerde deze twaalf songs zelf en speelde bovendien drums, bas, toetsen en gitaar, terwijl drummer Eric van de Lest in drie nummers meespeelde. Ze zijn via de muziekstreamers te horen en verraden evenveel invloeden van zowel eerdere singer-songwriters als van de klassieke pop en rock. Zo is bijvoorbeeld in de gitaarpartij van Giulia Led Zeppelins Stairway To Heaven terug te horen, terwijl in dat nummer en een ander bovendien Meyers klassieke invloeden de overhand hebben: die worden gekenmerkt door alles overstelpende strijkerspartijen. Opener Nowhere To Go is karakteristiek voor zijn geluid, want Meyer weet hoe hij een logische melodie moet opbouwen rond zijn akoestische gitaar en melancholieke zang. Hij instrumenteert die effectief met ondersteunende drums en repeterende, langzaam aanzwellende lijnen van blazers en strijkers. Met zijn elektrische gitaar legt hij daar een solo overheen die het nummer aan het eind de benodigde pit geeft. Zijn zang is weliswaar zuiver, maar zijn stem heeft geen erg persoonlijke klank, ook doordat hij met zijn wijkende manier van zingen blijkbaar zijn thematiek wil onderstrepen. In zijn songs zingt hij persoonlijke teksten over liefde, ziekte, dood en verlangen. Ook daarin sluit hij aan bij de traditie van de singer-songwriters, al gebruikt hij daarvoor een aantal malen zulke beschrijvende woorden dat die de luisteraar op afstand zetten, terwijl hij daarmee toch cruciale scènes uit zijn leven beschrijft.

Ruud Heijjer