Recensie
Eric Bibb - In The Real World
Stony Plain/Repute
Bluesveteraan Eric Bibb maakt al langer dan vijftig jaar albums, maar is niet verzadigd: in april bracht hij zijn livealbum Live At The Scala uit en op dit nieuwe zette hij maar liefst vijftien nummers. Bovendien kreeg hij in 2023 een Grammy-nominatie voor Ridin’, een ook al vijftien songs tellend album over discriminatie en het uitbannen daarvan. Dat is ook de lijn van deze nummers, want Bibb is een onvermoeibaar voorvechter van gelijkheid en rechtvaardigheid, al weet hij dat de weg ernaar lang en smal is. Zijn thematiek is dan ook vaak bijbels, maar hij vertaalt die naar onze wereld. Zo bezingt hij de mythische zwarte honkballer Jackie Robinson als Daniël in de leeuwenkuil. Maar hij zingt ook over de situatie van de inheemse Amerikanen en hij eert Mavis Staples als gospelzangeres en activiste voor de burgerrechten van Afro-Amerikanen. Hij belijdt zijn idealen als altijd in een mix van countryblues, gospel en folk: zijn akoestische melodieën worden bepaald door gitaren van hemzelf, de Engelse veteraan Robbie McIntosh en van de ook drums, bas en toetsen spelende producer Glen Scott. Vaak zingen Bibb en Scott uitbundige gospelkoortjes, terwijl drie achtergrondzangeressen dat ook doen. In Peter Gabriels Real World-studio’s werd Bibb ook begeleid door muzikale vrienden: de uit zijn nieuwe vaderland Zweden afkomstige Esbjörn Hazelius speelt fiddle in twee nummers, terwijl zangeres-actrice Lily James meezingt in afsluiter Victory Voices. Door haar zang, de melodie en een cello wordt die song ontdaan van de scherpe randjes en richting de klassieke pop getrokken, net als twee andere songs met strijkers. Ook in die nummers koppelt Bibb echter uithoudingsvermogen aan idealisme: zo verdient hij luisteraars om meer dan één reden.
Ruud Heijjer