Eindelijk dan toch: Noordkaap 1.0 terug op het podium

Na twee jaar coronaleed, twee keer uitstellen en nog wat medische akkevietjes, gebeurt het dan toch: de allereerste bezetting van de Nederlandstalige rockband Noordkaap keert terug op het podium voor een aantal reünieoptredens. Om te beginnen 12 maart in de AB in Brussel, dezelfde zaal als waar de Limburgers (de Belgische provincie dan) welgeteld 32 jaar geleden Humo’s Rock Rally wonnen. Heaven belde met zanger Stijn Meuris.

Teks Bram Van Schaik; foto Alexander Popelier

Maar eerst iets over Noordkaap: Stijn Meuris, Lars Van Bambost (gitaar), Nico Van Calster (drums), Erik Sterckx (bas) en Wim De Wilde (toetsen) vormden samen een bandje dat in 1990 opeens in de spotlights stond. Tijdens de voor hen succesvol verlopen finale van Humo’s Rock Rally verrasten ze vooral met het nummer Arme Joe, oorspronkelijk van Will Tura (vanaf dat moment koesterde vrijwel iedere Belgische rockmuzikant het werk van Tura; er volgden twee albums waarop zijn werk wordt gecoverd).

Het vijftal van Noordkaap legde zich toe op Nederlandstalige rock en maakte in deze samenstelling tussen 1991 en 1996 zes albums, waarvan twee soundtracks. Met een goeddeels vernieuwde bezetting (onder anderen met als drummer Mario Goossens, thans Triggerfinger en Sloper) volgde nog één langspeler voordat in 2000, tien jaar na de triomfantelijke start, de band afscheid nam.

Noordkaap tekende, naast de albums, voor een pak fraaie singels als Een Heel Klein Beetje Oorlog, Wat Is Kunst, Druk in Leuven, Gigant, Panamarenko en, het officieuze Belgische volkslied, Ik Hou Van U. De band was in eigen land dan wel succesvol, meerdere pogingen ten spijt ontbrak de interesse bij de noorderburen. In een tijd dat social media en streamingdiensten nog moesten worden uitgevonden, lukte  het niet om het Nederlandse publiek massaal mee te krijgen. Dat heeft mede een rol gespeeld om er een punt achter te zetten. Van de grondleggers is Meuris het meest actief gebleven in de muziek, naast zijn bezigheden als journalist, televisiemaker, conferencier (al jaren een succesvol programma Tirade) en amateur-sterrenkundige.
 
Door naar maart 2022. Stijn Meuris (1964) is in de auto op weg naar de studio van radiostation Willy waar hij wekelijks het programma Meurissey presenteert. Een goed moment voor wat telefonische interviewtjes.
 
Zin in de première, komende zaterdag?
“Absoluut. Na twee jaar uitstel gaat het eindelijk gebeuren. Vorige week hadden we de eerste en enige try-out en die ging heel goed. We hadden oorspronkelijk vier try-outs, maar door alle coronaomstandigheden zijn natuurlijk alle schema’s omgegooid. Maar het optreden werd goed onthaald.”
 
Heeft dat herhaalde uitstel nog nadelige gevolgen voor de drie uitverkochte shows in AB?
“Er bestaat zoiets als momentum en daar was ik toch een beetje bezorgd om. Twee jaar geleden had ik de indruk, en iedereen trouwens, dat het momentum optimaal was. Dat had vooral te maken met die datum-technische dingen. Zoals het verzoek van de Anciënne Belgique om exact twintig jaar na het laatste optreden van Noordkaap weer te komen spelen. En dertig jaar nadat we de Rock Rally wonnen. Dat kwam perfect uit, heel dat mooie verhaal klopte.
Misschien voel ik dat verlies aan momentum ietwat overdreven aan. Want aan de andere kant, en dat is een enorme opsteker, hebben maar heel weinig mensen hun ticket ingeruild.”
 
Hoe voelde het om na zo veel jaar weer bij elkaar te kruipen?
“Toen we voor de coronacrisis begonnen met repeteren deden we dat heel braaf, als huisvaders, op zondag. Daar moest ik zelf aan wennen omdat ik toch gewoon ben ook op andere dagen bezig te zijn. Je kunt het niet wegstoppen, we zijn 22 jaar ouder, maar op het podium was het verrassend scherp.
In het verlengde daarvan: het publiek bestond helemaal niet uit de clichématige oude mensen die je bij reünies ziet, in hun zwarte legging die niet helemaal meer past. In tegendeel, ik kreeg de indruk dat een gezonde mix is ontstaan. Wat meespeelt is dat onze muziek nog altijd wordt gedraaid. Het is nooit helemaal gestopt.”
 
Wat is het strijdplan? Blijft het bij enkele shows of gaat het verder?
“We zijn er over bezig want er is veel vraag. Maar we zijn er heel voorzichtig mee omdat, als ik het diplomatiek uitdruk, we te maken hebben een waterkering die midden door de groep loopt. Eén helft zegt: stel dat het meevalt, en daar heeft het alle schijn van, wat houdt ons tegen om één, anderhalf jaar te spelen? Zonder verdere plannen en helemaal niet het eeuwigdurende scenario. Gewoon, niet drie keer per weer op een omgekeerde vrachtwagen, maar juist in de betere zalen en enkele festivals. Ik behoor tot die kant. Anderen zeggen: nee, we houden het hierbij. Dat vind ik jammer, want we hebben er lang aan gewerkt. En, nogmaals, er is veel vraag naar. Het verschil is mede te verklaren dat ik altijd muziek ben blijven maken, in tegenstelling tot anderen die het helemaal achter zich hebben gelaten’.”
 
Medische kwestie 1: tinitus
“Lars en ik hebben er allebei last van. Maar we gaan er anders mee om. Ik ben muziek blijven maken, ga naar concerten en restaurants en het is er niet erger mee geworden, Lars beschouwt het als een monster dat hij moet overwinnen. Uit de gesprekken die we erover hadden, weet ik dat hij er heel verstandig mee omgaat. Tegelijk legt dat een enorme druk op hem. Op het podium merk je daar overigens niks van. Hij zorgt dat hij niets hoort. Er staat alleen een monitor en daar klinkt een beetje hi hat uit, dat hij als klok gebruikt. Hij hoort mij niet zingen, geen bas en helemaal geen keyboards. En dan speelt hij gewoon de sterren van de hemel.’’
Lachend: “Het heeft wel voor grappige momenten gezorgd. Als we tijdens de repetitie halverwege een nummer stillegden, speelde Lars gewoon door. Dan moest je echt met je armen staan zwaaien.’’
 
Medische kwestie 2: hartstilstand
“Op 22 december 2020 ging bij mij het licht uit en ben ik zes minuten dood geweest. Doordat ik op tijd in het ziekenhuis geraakte en daar onmiddellijk de aandacht wist te trekken van een aantal artsen die precies goed ingrepen, heb ik daar geen schade aan overgehouden. Dat is bijna ongelofelijk.
Ik liet me twee keer per jaar checken, mijn hart pas prima in orde. Maar er bleek een ader verstopt. Ik denk bijna zeker te weten dat het door de stress komt. Ik was zo ongelukkig en bekaf van die coronatoestanden. Shows uitgesteld, nog eens uitgesteld, 27 Tirade-voorstellingen geschrapt, als ik mijn agenda in aanloop naar 22 december bekijk, kondigde het zich gewoon aan.
Ik heb de gebeurtenis bijna een jaar voor me gehouden, totdat de Belgische Cardiologische Liga mij voor een nieuwe campagne op het spoor was gekomen. Ja, en dan is het niet zo moeilijk. Je zegt geen ‘nee’ tegen de mensen die jouw leven hebben gered.
Maar waar anderen na zo’n ervaring misschien zeggen ‘zo is het genoeg’, had ik zoiets van: ik voel mij goed, ik heb dit overleefd. Let’s do it!’’
 
De komende concerten van Noordkaap vind je hier.