De onweerstaanbare Richard X Heyman

Hij timmert al meer dan dertig jaar aan de weg, maar doorgebroken is Richard X Heyman nog steeds niet. Terwijl er weinig artiesten zijn die zo lang zulke consistente kwaliteit leveren.

Heaven zet je op het spoor van goede muziek waar andere bronnen vaak geen aandacht aan besteden. Dat geldt voor lezers, maar ook voor recensenten. Als Wim Boluijt in het jongste nummer niet had gemeld dat Richard X Heyman een nieuw album uit heeft, zou het nog wel even geduurd hebben voordat ik dat zelf zou hebben ontdekt.

Onweerstaanbare, levenslustige (power)pop. Daarop trakteert Richard X Heyman ons al sinds Actual Size (1985). Die ep klonk nog niet volledig overtuigend – de nieuwe versies op het in 2007 verschenen Actual Sighs waren veel sterker. Maar al snel bracht hij de ene prachtplaat na de andere uir, die ik allemaal maar wat graag aan mijn verzameling toevoegde. Daarbij doet hij steeds vrijwel alles zelf. Voor de samenzang heeft hij meestal genoeg aan zijn eigen stem.

Incognito is zijn jongste, en een van zijn allerbeste. Stel je een energieke kruising voor van Tom Petty en The Byrds. Muziek die je blij maakt, je energie geeft en waaraan je al snel op een prettige manier verslaafd raakt.

Incognito is gestoken in een mooi drieklapshoesje, waarvoor echtgenote Nancy Leigh de fotografie verzorgde. (Net zoals 32 jaar geleden voor zijn debuut-ep). Diezelfde Nancy stuurde me trouwens een mailtje toen ik ooit via Ebay een van Heymans eerste cd’s kocht. Een kleine aansporing om ook achter zijn andere werk aan te gaan. Ja, zo klein was Richard X Heyman toen, en veel groter is hij nog steeds niet. Voor zijn nieuwste moet je daarom naar cdbaby.com. Je zult niet teleurgesteld zijn.