Curse Of Lono met Don’t Take Your Love Away

Vandaag verschijnt exclusief via de Heavensite de video van het nummer Don’t Take Your Love Away afkomstig van het recente album People In Cars van het Engelse Curse Of Lono.  In de recensie die Marcel Haerkens voor Heaven magazine schreef vroeg hij zich of Curse Of Lono nog wel bestond? 

Tekst Marcel Haerkens

Gitarist Joe Hazell, drummer Neil Findlay, toetsenist Dani Ruiz Hernandez en bassist Charis Anderson hadden hun partijen al ingespeeld en het derde album van de Britse band rond songschrijver Felix Bechtolsheimer was dus in juni 2020 zo goed als klaar. Twee maanden eerder was zijn vader overleden, niet lang daarna gevolgd door zijn oom en ex-partner. In diezelfde periode werd de vrouw van Bechtolsheimer besmet met het coronavirus en moest hij met zijn gezin in quarantaine. De bandleider greep gelukkig niet terug naar de heroïne die hij twintig jaar geleden na een heftige afkickperiode voorgoed vaarwel zei maar schreef wel een aantal nieuwe songs ingegeven door de dramatische gebeurtenissen en nam People In Cars met behulp van vaste producer Oli Bayston (Spiritualized) en geluidstechnicus Iain Berryman (Arcade Fire, Kings Of Leon) in een meer gestripte vorm grotendeels opnieuw op.
 
Slecht nieuws voor de overige bandleden. Het leverde wel een klasse selectie songs op waarin de rode draad gevormd wordt door drugs, depressie en dood. Enkel in het berustende I Think I’m Alright Now en de relatief luchtige nostalgietrip Ursula Andress trekt Bechtolsheimer de donkere sfeer wat meer in balans. Sleutelsong is echter So Damned Beautiful waarin de Canadese chanteuse Tess Parks een heerlijk schurende tweede zangstem toevoegt. Geen lichte kost maar prachtig vormgegeven als de soundtrack van een macabere maar tegelijkertijd onweerstaanbaar aantrekkelijke David Lynch film.

Buy The Ticket, Take The Ride (evenals de naar een boektitel van Hunter S. Thompson vernoemde bandnaam een verwijzing naar de zelfbenoemde gonzojournalist) is geïnspireerd op het geruchtmakende leven van Gilles Bertin, zanger van de Franse punkband Camera Silens. Let Your Love Rain Down On Me slaat dan weer op de dagenlange roadtrips die hij ooit maakte tijdens het afkicken alleen ditmaal om te vluchten van zijn huidige sores. De productie legt terecht de nadruk op de zang maar de muziek is niet minder belangwekkend.

In hun beginjaren werd Curse Of Lono gecategoriseerd als americana, maar die invloed sijpelt enkel nog maar sporadisch door in de gedaante van een vage pedal steel. Meer steekhoudende referenties zijn Pulp, of Nick Cave in gothic modus. Mysterieus en ongrijpbaar maar ook soms onverwacht met een hapklare melodielijn. Bechtolsheimer blijft een eigenheimer. Maar dan wel een van het superieure soort.