Recensie
Chime School - The Boy Who Ran The Paisley Hotel
Slumberland Records
The Boy Who Ran The Paisely Hotel is het tweede album van het Amerikaanse multi-talent Andy Pastalaniec onder de naam Chime School en bevat elf heerlijke staaltjes janglepop waar je geen seconde aan afhoort dat Pastalaniec alles (en dan bedoel ik echt alles) zelf thuis in San Francisco heeft geschreven, ingespeeld en opgenomen. Nu was dat op zijn drie jaar geleden uitgekomen titelloze Chime School-debuut ook het geval, maar waar je dat er toen toch nog wel enigszins van afhoorde, maakt The Boy Who Ran The Paisley Hotel een meer volwassen en energieke indruk. Het past moeiteloos in het rijtje platen van Big Star, The Byrds, Oasis of Teenage Fanclub, bands aan wie Chime School hier allemaal wel doet denken. Sinds de eerste solodagen van Todd Rundgren zijn er in de powerpop wel meer artiesten geweest die geheel in hun eentje ware meesterwerken in elkaar geknutseld hebben. Het is een traditie waarin Pastalaniec perfect past, al zou ik zo een, twee, drie geen andere eenmansplaat weten die eenzelfde mate van energie zo perfect in zijn uppie weet vast te leggen.
Eric van Domburg Scipio