Bruis Festival: Betekenisvol en heilzaam
De heilzame effecten van muziek voor lijf en geest zijn vaak bezongen. Zeker in de afgelopen naargeestige tijd, waarin pijnlijk duidelijk werd welke prioriteit dit kabinet geeft aan kunst en cultuur, brengt livemuziek licht, lucht en ruimte in een verschaald, verdord en vergaand verschrompeld cultureel landschap. Wie het qua bezoekersaantallen gedecimeerde Bruis Festival Maastricht op 3, 4 en 5 september bezocht, werd dan ook getrakteerd op datgene wat we juist nu nodig hebben: levensvreugde. In een sfeer van vrolijke anarchie (wel alles volgens de regels) en in de geest van saamhorigheid, voltrok zich het wonder van de muziek. Het shotje Bruis kwam via de slagader binnen. En wel groots en meeslepend voor 750 uitverkorenen per dag.
Tekst Ludo Diels, foto Harry Heuts
Het tekent de organisatie van de Muziekgieterij, die dit festival in weerwil van de onduidelijke restricties voor de cultuursector toch doorgang liet vinden. Bij voorbaat verliesgevend in economisch opzicht, maar een schot in de roos als artistiek gebaar. Er zal en er moet muziek klinken. Het doorgaan van het festival op Madurodam-grootte was een niet mis te verstaan statement. Niet bij de pakken neerzitten, maar dat doen waartoe je als poppodium op aarde bent. Zowel bij artiesten als publiek oogstte de organisatie hiervoor lof en respect. De muziek was de winnaar in drie dagen festival. Eén vibe bij bezoekers, deelnemers en organisatie - waaronder een groot aantal vrijwilligers - overheerste: eindelijk weer livemuziek.
Het programma kende, uitwaaierend over drie festivaldagen, met bands als dEUS, Balthazar, Intergalactic Lovers, De Staat en Goose, een sterke Nederlands-Belgische focus. Maar ook plaatselijke bands, zoals het aanstekelijke YinYin, vonden binnen de line-up onderdak.
Wie durft er onder deze omstandigheden kritiek te hebben? Een kniesoor! Muzikaal was het een feest. Een weerzien van oude bekenden, zoals het strak spelende dEUS. Deze Antwerpse formatie heeft naar het schijnt nieuw materiaal op de plank, maar speelde deze vrijdagavond alleen maar oude nummers. Niets mis mee, want wat klonk die rock-‘n-roll machine rond Tom Barman en meestergitarist Mauro Pawlovski, die weer voor bepaalde tijd terug is bij de band, als een klok. Ronkend, grommend en swingend gierde de band door de set. Diezelfde vrijdag maakten High Hi - ook afkomstig uit België - en vooral Rats on Rafts uit Rotterdam indruk.
Op zaterdag was het rocktrio Mad Foxes uit Nantes in Frankrijk dat met een stevige pot garagerock de wei wist te boeien. Vooral zanger Lucas Bonfils eiste met zijn gekke bekken, bravoure en koprol de aandacht op. De liedjes zijn hard, gitaargedreven en tegelijkertijd toch opgebouwd uit melodische constructies die ervoor zorgen dat het materiaal beklijft. De band timmert behoorlijk aan de weg en mag niet de minsten tot hun fans rekenen. Zo heeft het trio eerder dit jaar in de show van Jimmy Fallon het nummer Crystal Glass gespeeld. Hierdoor kwam hun album Ashamed terecht vol in de spotlight.
Ruben Block, de charismatische frontman van Triggerfinger, zou zelfs zonder liedmateriaal een publiek kunnen boeien, zo leek het. Een man van het grote gebaar en niet te vergeten honderden kilometers podiumervaring. Hij bracht nummers van zijn nog te verschijnen soloalbum ten gehore. Ergens na het midden van de set zakte de show wel iets in. Toen Block een Nederlands liedje van Madoux (zij stond zondag in de line-up) zong, kwam de spanning echter weer terug. Afsluiter Balthazar zou je enkel perfectie kunnen verwijten. Hun show was strak en gelikt. Wie niet beter wist, zou vermoeden dat de band op de automatische piloot vloog.
De vrolijke anarchie kwam uit Havana aan de Waal. De muziek van de Nijmeegse band De Staat roept soms mars- en marcheerassociaties op, maar wordt wel met een vette knipoog gebracht. De show was opzwepend en bracht het publiek in beweging. De revelatie was Goose, wederom uit België. Gitaar en synthesizer. Electro en neo-punk, het zit er allemaal in. Muziek die je bij de les houdt en in beweging brengt zonder je geest daarbij te laten afdrijven naar de dag van morgen, de wekker, werk en het huishouden. Lichaam en geest worden aangesproken. En dat was nu precies waar deze editie van Bruis voor stond, namelijk voor de heilzame werking van muziek.