Recensie
Broadcast - Distant Call: Collected Demos 2000-2006
Warp Records
Kort na het emotioneel intieme Spell Blanket: Collected Demos 2006-2009, dat nog door Trish Keenan thuis was opgenomen en 36 opnames bevat van 4-track-tapes en MiniDiscs en wat in principe Broadcasts vijfde album had moeten worden, is er nu het veel soberdere Distant Call. De in januari 2011op 42-jarige leeftijd overleden Keenan, horen we hier met alleen haar stem en akoestische gitaar, sobere schetsen die later volledig uitgewerkt op de albums Haha Sound, Tender Buttons en The Future Crayon zouden verschijnen. Daarnaast is er het mystiek dromerige Come Back To Me, dat voor mijn gevoel refereert aan The Willow Song uit de film The Wicker Man en Please Call The Book, die haar muzikale partner James Cargill na haar dood ontdekte. Hij is wederom, net als voor Spell Blankett, als een archivaris in haar opnames gedoken. Deze twee songs zijn overigens een antwoord op het Let’s Write A Song Project uit 2006, waar ze de fans verzocht songteksten op een kaart op te sturen, die ze vervolgens tot songs verwerkte. Haar mystificerende, soms wat naïef klinkende stem, bevat een prachtige melancholie. Ze bepaalde voor een heel groot deel het geluid van Broadcast, waar paganistische folk psychedelische pop ontmoet. Bij beluistering is het alsof je een fotoalbum doorbladert met sepiagekleurde afdrukken, waar bij het tokkelen van haar akoestische gitaar haar vervlogen tijd wegtikt. Distant Call is uit respect uitgebracht op 28 september, Keenans verjaardag. Helaas sluit met dit album, vol tedere relikwieën de deur; het is daarmee haar laatste openbaring. De titel Distant Call had dan ook niet beter gekozen kunnen worden. Keenan blijft voor mij in elk geval aanwezig via haar prachtige nalatenschap.
Henk Rijkenbarg