Blaudzun: Hoop op betere tijden

Blaudzun heeft geen introductie nodig. Sinds het uitkomen van het album Heavy Flowers in 2012 is zijn carrièrepad geplaveid met gouden platen en awards. Maar Johannes Sigmond, zoals zijn doopnaam luidt, is zeker geen gemakzuchtige najager van succes.

Tekst Louis Nouws Foto Tony Docekal

Blaudzun staat aan de vooravond van een uitgebreide clubtour met de muziek van zijn jongste album Latter Days. We spraken hem eind vorig jaar. Het hele interview is te lezen in het januari-nummer van Heaven.

De cover van Latter Days toont een oldtimer, onder een dekzeil, voor een blinde muur met graffiti, naast een boom met schitterende bloesem. “Het is een foto van fotograaf Tony Docekal. Ik volg haar al een tijdje en vind haar werk heel goed. We hebben een aantal keer met elkaar gesproken. Ze had deze foto liggen. Hij is gemaakt in Brooklyn en drukt precies uit wat ik zocht. Er zit spanning tussen melancholie en hoop en dat is precies wat de muziek in zich heeft.”
 
Latter Days is het zevende studioalbum van Blaudzun. De dit jaar vijftig jaar geworden zanger is al jaren een gevestigde naam in de Nederlandse muziekscene. Ook in Duitsland en België heeft hij een behoorlijke fanbase. Opgebouwd met de vóór corona verschenen albums Heavy Flowers (2012) en Promises Of No Man’s Land (2014). “Ik merk dat de coronatijd met name in Duitsland toch voor een breukje heeft gezorgd. We moeten er weer net iets harder aan trekken om de zalen vol te krijgen.”
 
Met Latter Days zoekt Blaudzun ook weer nieuwe wegen op. Allereerst verschijnt het album niet bij platenlabel V2, dat alle voorgangers uitbracht, maar bij Labeltje Labeltje, dat is opgezet door muzikant Emil Landman en Tim van der Zalm, manager van onder meer Di-rect. “Ik heb veel te danken aan V2, en het is ook niet zo dat ik ontevreden over ze ben, maar ik was toe aan verandering. Ik vind het gezond om zo nu en dan met andere mensen te werken, die de dingen net weer iets anders aanpakken.”

Muzikaal gezien slaat hij op zijn jongste album geen onbekende wegen in, al ging hij wel samenwerken met een andere coproducer. Maar dat deed hij ook weleens eerder. “Eigenlijk produceer ik mijn albums zelf, maar ik vind het prettig om ideeën te toetsen. In dat creatieve proces spelen ook muzikanten uit mijn band een rol, zoals mijn broer Jakob (gitarist, LN). Maar het is fijn iemand erbij hebben die net wat meer afstand heeft. Voor Latter Days heb ik Marien Dorleijn gevraagd. Ik bewonder wat hij doet met Moss en wilde al langer met hem samenwerken. Het is van beide kanten heel goed bevallen, we hebben veel van elkaar geleerd.”

Blaudzun live: vanaf 1 februari. Raadpleeg zijn site voor zalen, data en tickets.

Drie van Blaudzun

Heavy Flowers (2012) “Is een zeer belangrijke plaat voor me. We hebben er lang en hard aan gewerkt en het was mijn artistieke en commerciële doorbraak. Ik werd bekend bij een groot publiek en het album bracht me de hele wereld over, tot aan Azië en de VS toe. Het DNA van mijn muziek zit hierin.”

Jupiter Part 1 (2016) “Een onderschat album, het eerste van een drieluik, en mij zeer dierbaar. Voorganger Promises Of No Man’s Land was door het dak gegaan en ik wilde iets totaal anders. Niet weer in die standaard tredmolen stappen van plaat-tour-plaat-tour, maar drie platen in één jaar maken en met alle lp’s clubtouren terwijl ik aan het volgende deel schreef en opnam.”

Latter Days (2024) “Eigenlijk moet je wat tijd nemen om een album echt op waarde te kunnen schatten, maar in dit album zit iets wat heel veel eerder werk met elkaar verbindt. Wicked Ball had bijvoorbeeld op Jupiter Part 1 kunnen staan en Bonfire op Promises. Je luistert naar zo veel jaren Blaudzun op één plaat.”