Black Pumas: yin en yang

Amper twee jaar geleden sloegen Eric Burton en Adrian Quesada als Black Pumas de handen ineen. Hun titelloze debuut, een veelzijdig en verzengend soulalbum, is een bescheiden sensatie. Een plan hadden ze niet. “Het is een bizar maar zeer gelukkig toeval dat we elkaar ooit tegen het lijf zijn gelopen.”

“Yin en yang, ja, dat omschrijft onze samenwerking accuraat”, vindt zanger/gitarist Eric Burton enthousiast. “Een goede song bestaat uit legio puzzelstukjes die allemaal exact in elkaar moeten passen, wil het iets voorstellen. Daarin vullen Adrian en ik elkaar letterlijk aan. We hebben allebei een eclectische muzieksmaak maar een totaal verschillende achtergrond.”
 
Producer/gitarist Adrian Quesada werkte onder meer met Prince en GZA (Wu-Tang Clan) en was medeoprichter van latin funkorkest Grupo Fantasma, waanzinnig populair in de Verenigde Staten. Burton wilde het theater in en koos dus de toneelacademie. Die opleiding komt hem als frontman van Black Pumas goed van pas. Daarnaast was hij straatmuzikant en studeerde hij viool en piano.
 
Heel goed mogelijk dat in die diversiteit hun kracht ligt, want hun geraffineerd geproduceerde en gearrangeerde eersteling is in wezen een klassieke soulplaat met subtiele lijntjes naar rock, funk, folk, jazz en hiphop met ook nog een zweem psychedelica. Beide heren zijn uitstekende songschrijvers en Burton heeft een weergaloze zangstem – ergens tussen Sam Cooke en Curtis Mayfield – die onverbiddelijk onder je huid kruipt. Black Pumas is een duo maar op het podium een zevenkoppige band.
 
Hoe zich dat verder ontwikkelt, Quesada weet het niet. “Het is allemaal zo ongelooflijk snel gegaan. We zijn elkaar muzikaal nog aan het aftasten en hebben onze grens nog lang niet bereikt. En al zijn we inmiddels dikke maatjes, je moet bedenken dat we elkaar nog niet zo lang kennen.”
 
Adrian komt uit Austin, Eric uit Los Angeles. Hoe ging die kennismaking?
Quesada: “Ik had instrumentale stukken opgenomen met de focus vooral op het productieproces. Probeersels dus. In eerste instantie zocht ik een geschikte zanger, al voelde ik ook wel aan dat het daarmee niet compleet zou zijn. Na lang zoeken kwam ik via een tip van een vriend terecht bij Eric.Toen ik hoorde dat hij ook songs schrijft en instrumenten bespeelt, heb ik meteen contact opgenomen.”
 
Eric, klopt het dat je telefonisch auditie hebt gedaan bij Adrian?
Burton: “Dat is in de eerste verhalen over ons een beetje opgeblazen. Als ik een goed idee heb voor een song is het mijn gewoonte een vriend te bellen en hem een stukje voor te zingen. Het was geen echte auditie, maar ons eerste contact was inderdaad telefonisch. Adrian speelde op de achtergrond muziek en ik zong mee. Ik voelde een heel sterke connectie met de demotracks die hij me had gestuurd. Zijn muziek emotioneerde me. Het voelde als de missing link. En dat terwijl we elkaar nog nooit hadden ontmoet. Ha, volgens mij heeft hij het niet eens goed kunnen horen.”
Quesada: “Dat kan wel kloppen, maar eerlijk gezegd had ik mijn besluit al genomen. Ik had Eric’s stem op tape gehoord en was zo onder de indruk van zijn voordracht en ideeënrijkdom dat ik wist dat het wel goed zat. We hebben meteen een eerste termijn afgesproken in mijn studio in Austin en Black Moon Risingopgenomen, en Fire,het nummer dat Eric door de telefoon zong. Niet toevallig ook onze eerste twee singles.’”
 
Wat was het oorspronkelijke idee achter jullie project?
Quesada: “Daar zat helemaal geen plan achter. We deden het puur voor de lol. De bedoeling was lekker samen musiceren en dan maar zien waar het schip strandt. Maar ja, toen we die eerste songs hadden opgenomen, was wel duidelijk dat we iets bijzonders in handen hadden. Dan wil je dat ook delen met anderen. Dus hebben we wat bevriende muzikanten bij elkaar gezocht, een naam bedacht en hier in een club in Austin ons eerste optreden gedaan. En voor je het weet, heb je dan een band.”
 
Jullie passen goed in het rijtje Lee Fields, Charles Bradley, Sharon Jones, die Daptone-connectie. Hoe definieer je Black Pumas stilistisch?
Quesada: “Ik zeg altijd dat we psychedelische soul maken, al is dat natuurlijk maar één aspect. En we hebben geen behoefte het wiel opnieuw uit te vinden. Maar die vergelijking met Daptone is zo gek nog niet. Ik heb zelfs nog heel kort samengewerkt met Sharon Jones.”
Burton: “Ik ben altijd een grote bewonderaar van Charles Bradley geweest. Triest dat hij zo vroeg is gestorven. Hij kon door onverwachte toonwendingen of door heel genuanceerd fraseren een compleet verhaal vertellen. Wat Jimi Hendrix op zijn gitaar kon. Maar zoals Adrian al zei, dat is maar een enkel facet van onze manier van schrijven.”
 
Hoe gaat dat in z’n werk?
Quesada: “Voor dit album hadden we dus allebei onafhankelijk van elkaar al losse schetsen gemaakt. ’s Avonds dronken we een biertje en wisselden we urenlang ideeën uit. De dag erna in de studio vertaalde zich dat naar de songs op de plaat. Dat ging eigenlijk vrij gemakkelijk. Die synergie was er vanaf het begin. Magisch bijna.”
Burton: “Inderdaad. Of we het nu over Charles Mingus of Neil Young hadden, of old-school hip hop of capoeira, we hebben nooit een groot meningsverschil gehad, alleen gezonde argumentatie. Het is gewoon pure mazzel dat we dezelfde dingen mooi vinden. En daarbij is het natuurlijk een bizar maar zeer gelukkig toeval dat we elkaar ooit tegen het lijf zijn gelopen.”
 
Jullie hebben al een paar songs voor het tweede album bijna af. Wat mogen we verwachten?
Quesada: “Het zal in elk geval gevarieerder klinken. Ik heb Eric nu als songschrijver leren kennen, dus ik weet wat ik aan hem heb. Daar kan ik dan spontaner op anticiperen. Onze samenwerking verloopt steeds soepeler. De werkroutine moeten we misschien nog wat bijschaven, maar we hoeven niet meer zoals voorheen blind in het diepe te springen.”
Burton: “In het begin probeerden we maar wat uit. En dan maar hopen dat het werkt. Dat is gelukt, maar daar kun je niet op blijven vertrouwen. Nu is er meer structuur en samenhang. Op onze volgende plaat gaan we in alle opzichten nog strakker klinken. Dit is pas het begin.”
 
Black Pumas live: 10 februari in Paradiso, Amsterdam; 11 februari in De Oosterpoort, Groningen; 12 februari in Effenaar, Eindhoven; 14 februari in Trix, Antwerpen.