Akoestische parels van Adrian Borland

Voor velen die hem kenden kwam het onverwacht, het overlijden afgelopen november van Paul Kamp, eigenaar van Sounds Haarlem. Die winkel is dé plaats in het centrum van de stad waar muziekliefhebbers naar hartenlust kunnen struinen door een enorm aanbod, vooral van nieuw en tweedehands vinyl.

door Eddie Aarts

De in 1964 geboren Kamp belandde al op jonge leeftijd in de branche en was, zoals talloze vakgenoten, in de allereerst plaats zelf een groot muziekliefhebber. Dat kwam duidelijk tot uiting toen hij kort nadat hij de winkel zo’n tien jaar geleden overnam het eigen label Sounds Haarlem Likes Vinyl lanceerde. Tot aan zijn dood investeerde hij er geld, energie, tijd en vooral enthousiasme in. En heel uiteenlopende artiesten profiteerden daarvan, variërend van Bob Fosko, Spasmodique en Oscar Benton tot Brainpower en Racoon. Vooral lokale acts mochten op zijn steun rekenen: oude helden als Gotcha! en metalcultband Jewel, de jonge, getalenteerde zangeres Lakshmi – jarenlang zelf achter de Sounds-toonbank te vinden – en onlangs nog The Stomp Brothers. Hun uitstekende album Bitter Jug Blues is voor Heavenlezers het beluisteren meer dan waard.

Het opvallendst binnen de catalogus van het label is echter de flinke reeks cd’s en lp’s van Adrian Borland en diens voormalige band The Sound en de dvd met de onvolprezen Borland-documentaire Walking In The Opposite Direction. Puur liefdewerk, want Kamp was (net als ondergetekende) een Sound-fan van het eerste uur. Hij was dan ook extra trots op de Borland-titels die in samenwerking met Stichting Opposite Direction werden uitgebracht.
 
De dubbelaar The Scales Of Love And Hate verscheen een paar dagen na Pauls overlijden; een onbedoeld ‘afscheidkadootje’. Hij moet beslist nog van de muziek hebben genoten, want de plaat bevat fantastische, intieme ‘acoustic sessions’ uit 1994 en 1997. Borland maakte ze destijds in Duitsland met Carlo van Putten, indertijd daar actief met de band The Convent. De twee tourden samen, raakten bevriend en namen in intieme setting deze ‘demo’s op; de eerste reeks op een zomerse dag in Carlo’s tuin. Die aanhalingstekens staan er met opzet, want ondanks de eenvoudige setting zijn deze nummers wonderschoon.

De Britse songschrijver wist met de aangrijpende teksten van zijn ‘klein gehouden’ liedjes vaak het meest te ontroeren. En dat is ook precies wat hij hier doet in pareltjes als Tired Man, I’m Falling Off Your Horse, Four Lonely Hours Away of het titelnummer. Het kost weinig moeite je voor te stellen welke ‘band-arrangementen’ hij bij een deel van dit materiaal voor ogen moet hebben gehad. In enkele gevallen kwamen die er ook, want zo’n dozijn van deze tracks belandde in uitgewerkte vorm op de eerste twee albums van White Rose Transmission, de band die Van Putten en Borland samen oprichtten. Toch zijn deze ‘schetsen’ te mooi om op de plank te blijven liggen, is overduidelijk uit wiens koker ze komen en illustreren ze hóe makkelijk de getroebleerde Borland zulke songs uit zijn mouw leek te schudden. Het is een cliché van jewelste, maar als er zoiets als een hiernamaals is, hebben Adrian Borland en de superfan die uiteindelijk ‘zijn platenbaas’ werd onder het genot van wat glazen bier inmiddels uitgebreid bijgepraat. Paul ongetwijfeld met een half toeziend oog op zijn medewerkers, die de winkel in Haarlem nu onder hun hoede hebben.