Afgestoft en Opgepoetst: David Sylvian

Elke maand haal ik een geliefd album uit mijn verzameling om deze aan de vergetelheid te ontrukken. Deze maand: Secrets Of The Beehive van David Sylvian

Japan

Aanvankelijk leren we de Engelse zanger-liedjesschrijver David Sylvian kennen als de frontman van de groep Japan. Het is 1977 en samen met zijn broer Steve Jansen (drums) en de drie overige groepsleden debuteert het vijftal met het album Adolescent Sex. De groep haalt haar inspiratie uit het werk van glamrockacts als David Bowie en de New York Dolls, terwijl de zangstem van Sylvian veelvuldig vergeleken wordt met die van Bryan Ferry van Roxy Music.

Begin jaren tachtig produceert Japan de albums Gentlemen Take Polaroids en Tin Drum, waarop een intrigerende mix tussen new wave en Aziatische ritmes en klanken gepresenteerd wordt. Na afloop van een livetournee rondt de groep haar actieve bestaan af met een dubbel livealbum. Een uitmuntend optreden in de Stadsgehoorzaal in Leiden overtuigt me van de muzikale capaciteiten van het vijftal dat ook op de planken een ijzersterke indruk maakt.

In 1984 debuteert Sylvian als soloartiest met het album Brilliant Trees. Naast veelzijdige invloeden uit jazz, ambient, wereld- en volksmuziek maakt de inbreng van studiogasten als Brian Eno, Holger Czukay en trompettist Jon Hassell van deze plaat een uiterst onderhoudende productie. Ook de twee daaropvolgende soloalbums maken een uitstekende indruk waarbij opnieuw een aantal gerenommeerde musici als gitarist Robert Fripp, de excellente bassist Danny Thompson en jazztrompettist Kenny Wheeler een grote rol vertolken.

Klassiek album

De elementen van deze drie albums komen in optima forma terug in de opzet van Secrets Of The Beehive die in 1987 wordt uitgebracht. Gelijk het tijdloze karakter van klassieke popalbums als Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band van The Beatles, Five Leaves Left van Nick Drake en Astral Weeks van Van Morrison heeft Secrets Of The Beehive een verbindende ondertoon die de liedjes tot een aaneengesloten geheel maakt. Het repertoire is doordrenkt van herfstachtige tinten die de luisteraar onderdompelen in een permanente sfeer van contemplatieve, licht melancholische gelukzaligheid. Geheel conform het karakter opent de plaat met het beschouwende September. Wat volgt is een muzikaal feestmaal. Liedjes als The Devil's Own, The Boy With The Gun. Maria en When Poets Dreamed Of Angels bieden Sylvian alle gelegenheid zijn lyrische en vocale capaciteiten te etaleren. Naast de instrumentale omlijsting van de studiogasten Danny Thompson, Steve Jansen, Mark Isham en David Torn zijn het vooral de delicate vioolarrangementen van Ryuichi Sakamoto die Secrets Of The Beehive mede tot een klassiek popalbum maken. Het hoogtepunt van het album is Orpheus, een song die in al zijn harmonische en lyrische schoonheid al jaren een vast onderdeel uitmaakt van mijn rugzak met essentiële liedjes met in marmer gehouwen tekstregels: Sunlight falls, my wings open wide. There's a beauty here I cannot deny.