Uw ervaring op deze site wordt verbeterd door het gebruik van cookies.
× Sta cookies toe Meer informatie

Recensie

Tekst: Henk Rijkenbarg
do 27 maart 2025

Abel Ghekiere - In De Verte, Dit Uitzicht

Recensie

Rotkat Records

Een palet van intiem zacht klinkende verstilling, als muzikale schetsen in sepiatinten, maar als je goed luistert gebeurt er best wel veel. In De Verte, Dit Uitzicht, is de tweede release van de in Antwerpen woonachtige Ghekiere en een logisch vervolg op Voor Het Verschijnt, En Daarna. In een symbiose van minimalistische jazz, folky klanken en gesprokkelde geluiden ontstaat er een pure, ongefilterde, contemplatieve atmosfeer die me doet denken aan het obscure, intieme, enige album van de IJslandse Óbó (Sigur Rós), Innhverfi. Als multi-instrumentalist bespeelt Ghekiere onder andere piano en klarinet, gedeeltelijk opgenomen in de tuin van zijn ouderlijk huis, omringd door mussen en bomen. Op Dit Uitzicht hoor je krakende vloeren, of is het toch een stoel? Ook hoor je dwarrelende gesprekken op A Little Rush en tijdens Interlude Camino is het alsof hij met zijn banjo op een veranda ergens verdwaald in de Appalachen zit te tokkelen. Overal nam hij zijn recorder mee naartoe en het is hilarisch hoe hij op Tussen De Zee En De Bomen diezelfde recorder tijdens een gesprek met vrienden in een pot met mayonaise laat vallen en het geluid dof wordt; je hoort ze veraf lachen, hoe Belgisch wil je het hebben? De teksten lopen door de nummers heen, soms duidelijk, maar op momenten niet meteen verstaanbaar. Het maakt je nieuwsgierig om ze te ontrafelen. De titel impliceert voor mijn gevoel dat je zijn muzikale mijmeringen ontvangt, waardoor je gedachtes afdwalen naar momenten die ergens rond sluimerden en nu herbeleefd worden. Een plaat in wisselwerking tussen euforie en melancholie, alsof je zijn dagboek openslaat. Deze complete rust is exact wat we nodig hebben in de hectiek van deze absurde wereld.
 
Henk Rijkenbarg